۱۰۴۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد ، از ابن ابى نصر، از مُثنّى، از زراره كه گفت: در خدمت امام محمد باقر عليه السلام بودم كه مردى از اهل كوفه به آن حضرت عرض كرد و او را سؤال نمود از گفته امير المؤمنين عليه السلام كه فرمود:«مرا سؤال كنيد از هر چه خواهيد، پس مرا از چيزى سؤال نمى كنيد، مگر آن كه شما را به آن خبر مى دهم». حضرت فرمود كه: «كسى نيست كه در نزد او علمى باشد مگر چيزى كه از نزد امير المؤمنين عليه السلام بيرون آمده و از او به ظهور رسيده باشد. پس مردمان در هر جا كه خواهند، بروند. پس به خدا سوگند، كه امر علم نيست مگر از اينجا» و به دست خويش اشاره به خانه خود فرمود.
۱۰۴۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از وشّاء، از ثعلبة بن ميمون، از ابو مريم كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام به سَلَمة بن كُهَيل و حَكَم بن عُتَيبه فرمود كه:«به جانب مشرق و مغرب رويد (و در شرق و غرب عالم بگرديد و تفحص كنيد) كه علم درستى را نخواهيد يافت، مگر چيزى كه از نزد ما اهل بيت بيرون آمده باشد».
۱۰۵۰.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از نضر بن سُويد، از يحيى حلبى، از معلّى بن عثمان، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: حضرت صادق عليه السلام به من فرمود كه:«حَكَم بن عُتَيبه از جمله كسانى است كه خدا در باب ايشان فرموده كه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْأَخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ»۱ ، پس حكم، به طرف مشرق و مغرب رود، به خدا سوگند، كه به علم نمى رسد، مگر از اهل بيتى كه جبرئيل عليه السلام بر ايشان فرود آمده است».
۱۰۵۱.على بن ابراهيم، از صالح بن سندى، از جعفر بن بشير، از ابان بن عثمان ، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام را سؤال كردم از شهادت فرزند زنا كه آيا جايز و مقبول است؟ فرمود:«نه». عرض كردم كه: حَكم بن عُتيبه گمان مى كند كه مقبول است. فرمود: «بار خدايا، گناه او را نيامرز»، و فرمود كه: «خدا به حَكَم نفرموده كه: «إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَ لِقَوْمِكَ»۲ ، بلكه خطاب به پيغمبر است و قوم او ماييم كه اهل ذكريم. پس، حَكَم به طرف راست و چپ برود، به خدا سوگند، كه علم، فرا گرفته نمى شود، مگر از اهل بيتى كه جبرئيل عليه السلام بر ايشان فرود آمده».
