۱۰۶۰.على بن ابراهيم، از پدرش و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد هر دو روايت كرده اند، از حمّاد بن عيسى، از حريز، از بُريد بن معاويه، از امام محمد باقر عليه السلام كه آن حضرت فرمود:«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: خداى عزّوجلّ نظر نمى كند به سوى دوستى از دوستان خويش كه خود را به مشقّت مى اندازد به طاعت از رأى امام خود و خيرخواهى او، مگر آن كه با ما باشد در رفيق اعلى» (كه درجه بلندى است در بهشت. بنابر قولى).

۱۰۶۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از ابن فضّال، از ابو جميله، از محمد حلبى، از امام جعفرصادق عليه السلام كه فرمود:«هر كه مفارقت كند از جماعت مسلمانان به مقدار يك وجب، رشته اسلام را از گردن خود رها كرده است».

۱۰۶۰.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى ، عَنْ حَرِيزٍ ، عَنْ بُرَيْدِ بْنِ مُعَاوِيَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَا نَظَرَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلى وَلِيٍّ لَهُ يُجْهِدُ نَفْسَهُ بِالطَّاعَةِ لِاءِمَامِهِ وَ النَّصِيحَةِ إِلَا كَانَ مَعَنَا فِي الرَّفِيقِ الْأَعْلى» .

۱۰۶۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنْ أبي جَمِيلَةَ ، عَنْ مُحَمَّدٍ الْحَلَبِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ فَارَقَ جَمَاعَةَ الْمُسْلِمِينَ قِيدَ شِبْرٍ ، فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَةَ الْاءِسْـلَامِ مِنْ عُنُقِهِ» .