۱۱۵۴.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل، از حنان، از سالم حنّاط روايت كرده است كه گفت:سؤال كردم از امام محمد باقر عليه السلام از قول خداى تعالى: «فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ * فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ»۱ ، يعنى: «پس بيرون كرديم (و مراد، آن است كه اراده نموديم كه بيرون كنيم) هر كه را كه در آن ده بود از مؤمنان، پس نيافتيم در آن، غير از اهل يك خانه از مسلمانان»، و حضرت باقر عليه السلام فرمود كه: «آل محمدند كه غير از ايشان مؤمنى در مدينه باقى نماند».
۱۱۵۵.حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از اسماعيل بن سهل، از قاسم بن عروه، از ابو السَفاتِج، از زراره، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى تعالى:«فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيـئتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَقِيلَ هَـذَا الَّذِى كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ»۲، كه آن حضرت فرمود كه:«اين آيه، در شأن امير المؤمنين عليه السلام و اصحاب آن حضرت ـ كه كردند آنچه كردند ـ نازل شد. امير المؤمنين عليه السلام را مى بينند در جايى كه ايشان را از همه جاى ها بيشتر در غبطه اندازد (و آن را از هر جايى بيشتر خواسته باشند، يعنى: در بهترين مكان ها)، پس روهاى ايشان ناخوش شود و با ايشان گفته شود كه: اينك آن كسى است كه بوديد پيوسته كه به او خويش را مى خوانديد و آن كه نام او را به خود بستيد، و خود را امير المؤمنين نام كرديد».
و ترجمه آيه اين است كه: «پس آن هنگام كه ببينند او را در حالتى كه نزديك باشد زشت گردانيده شود و تيره و تار گردد روى هاى آنان كه كافر شدند، و گفته شود كه: اين است آن كه بوديد كه به آن خود را مى خوانديد و دعوى مى كرديد».
۱۱۵۶.محمد بن يحيى، از سَلَمة بن خطّاب، از على بن حسّان، از عبدالرحمان بن كثير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خدا:«وَ شَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ»۳، كه ترجمه آن اين است كه:«سوگند به گواهى دهنده و گواهى داده شده». كه آن حضرت فرمود كه: «مراد از اين دو، پيغمبر صلى الله عليه و آله و امير المؤمنين عليه السلام است».
۱۱۵۷.حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از احمد بن عمر حلّال روايت كرده است كه گفت: سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام از قول خداى تعالى:«فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّــلِمِينَ»۴، يعنى:«پس آواز دهد آواز دهنده اى در ميان بهشتيان و دوزخيان، اين كه: لعنت خدا بر ستم كاران». و حضرت فرمود كه: «آن آواز دهنده، امير المؤمنين عليه السلام است».
