۱۱۶۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن سيف، از پدرش، از عمرو بن حُرَيث كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى تعالى كه:«كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَآءِ»^۱، يعنى:«مانند درخت پاك و پاكيزه كه ريشه آن استوار و محكم و پا برجا است در زمين و شاخ آن در جانب آسمان كشيده». و حضرت فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: من، ريشه آن درختم (و بنابر بعضى از نسَخ كافى، حضرت عليه السلام فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله ريشه آن است») و امير المؤمنين عليه السلام تنه آن و امامان عليه السلام از ذريّه ايشان عليه السلام ، شاخه هاى آن و علم ائمه، ميوه آن، و شيعيانِ مؤمنان ايشان، برگ هاى آنند». و فرمود كه: «آيا در اين درخت، زيادتى هست؟» (و بنابر بعضى از نسخ، شائبه غشّ و بدى در آن هست).
راوى مى گويد كه: عرض كردم: نه به خدا سوگند. حضرت فرمود: «به خدا سوگند، كه مؤمنى متولد مى شود، پس، يك برگ در آن به هم مى رسد، و مؤمنى مى ميرد، پس يك برگ از آن مى افتد».

۱۱۶۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَيْفٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ حُرَيْثٍ ، قَالَ :سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللّهِ تَعَالى : «كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَفَرْعُها فِى السَّماءِ» قَالَ : فَقَالَ : «رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أَصْلُهَا ، وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام فَرْعُهَا ، وَ الْأَئِمَّةُ عليهم السلام مِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا أَغْصَانُهَا ، وَ عِلْمُ الْأَئِمَّةِ ثَمَرَتُهَا ، وَ شِيعَتُهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَرَقُهَا ، هَلْ فِيهَا فَضْلٌ ؟» قَالَ : قُلْتُ : لَا وَ اللّهِ ، قَالَ : «وَ اللّهِ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيُولَدُ ، فَتُورَقُ وَرَقَةٌ فِيهَا ، وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَمُوتُ ، فَتَسْقُطُ وَرَقَةٌ مِنْهَا» .