۱۱۷۲.علّى بن محمد و غير او، از سهل بن زياد، از يعقوب بن يزيد، از زياد قندى، از عمّار اَسدى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده اند در قول خداى عزّوجلّ:«إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّــلِحُ يَرْفَعُهُ»۱، كه آن حضرت فرمود:«مراد، ولايت ما اهل بيت است» ـ و به دست خويش اشاره به سينه خود فرمود ـ و فرمود: «پس هر كه ما را دوست ندارد، خدا عملى را از براى او بلند نسازد». و ترجمه آيه اين است كه: «به سوى خدا بالا مى رود سخن پاك و پاكيزه (و به معرض قبول الهى مى رسد)، و كردار شايسته، خدا، آن را بلند مى گرداند، و به حيّز قبول مى رساند».
۱۱۷۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از نضر بن سُويد، از قاسم بن سليمان، از سَماعة بن مهران، از امام جعفر صادق عليه السلام در قول خداى عزّوجلّ:«يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ»، كه آن حضرت فرمود كه:«امام حسن و امام حسين اند»، «وَ يَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ»۲ ، فرمود كه: «نور، امامى است كه به او اقتدا مى كنيد».
۱۱۷۴.على بن ابراهيم، از پدرش، از قاسم بن محمد جوهرى، از بعضى از اصحاب خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى تعالى:«وَ يَسْتَنبِـئونَكَ أَحَقٌّ هُوَ»، يعنى:«و خبر مى گيرند تو را و از تو مى پرسند كه آيا راست است آن امر معهود؟» كه حضرت فرمود: «يعنى: آنچه تو در شأن على مى گويى: «قُلْ إِى وَ رَبِّى إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ مَآ أَنتُم بِمُعْجِزِينَ»۳ ، يعنى: بگو: اى محمد، آرى به حق پروردگار من. به درستى كه آن، راست و درست است و نيستيد شما عاجز كنندگان خدا» .
۱۱۷۵.على بن محمد، از سهل بن زياد، از محمد بن سليمان ديلمى، از پدرش، از ابان بن تغلب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: فداى تو گردم، چيست معنى قول خدا:«فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ»۴؟ فرمود كه:«هر كه خدا او را به ولايت ما گرامى دارد، از اين عقبه و گذار، گذشته است. و ماييم آن عقبه كه هر كه به مشقت و زحمت در آن داخل شود، نجات يابد».
راوى مى گويد كه: پس من ساكت شدم. حضرت فرمود كه: «نمى خواهى كه حرفى را به تو بفهمانم كه از براى تو، از دنيا و آنچه در آن است، بهتر باشد؟» عرض كردم: بلى، مى خواهم، فداى تو گردم. فرمود: «قول خدا «فَكُّ رَقَبَةٍ»۵ » بعد از آن فرمود كه: «همه مردمان، بندگان و ملازم آتشند، غير از تو و اصحاب تو؛ زيرا كه خدا گردن ها و تن هاى شما را از قيد آتش آزاد و خلاص فرموده، به دوستى ما اهل بيت» .
