۱۲۱۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از محمد بن سِنان، از ابن مسكان، از اسماعيل بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:«رسول خدا صلى الله عليه و آله چنان بود كه چون در شب تار ديده مى شد، از براى او نورى ديده مى شد، به مرتبه اى كه گويا ماه پاره بود».

۱۲۱۲.احمد بن ادريس، از حسين بن عبيداللّه ، از ابو عبداللّه ـ يعنى: حسين صغير ـ از محمد بن ابراهيم جعفرى، از احمد بن على محمد بن عبداللّه بن عمر بن على بن ابى طالب عليه السلام ، از امام جعفر صادق عليه السلام ؛ و محمد بن يحيى، از سعد بن عبداللّه ، از يعقوب بن يزيد، از ابن فضّال، از بعضى از مردان خويش كه راوى حديث اند، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود:«جبرئيل عليه السلام بر پيغمبر صلى الله عليه و آله فرود آمد و عرض كرد: يا محمد، پروردگارت تو را سلام مى رساند و مى فرمايد كه: من آتش دوزخ را حرام گردانيدم بر پشتى كه تو را فرود آورده (و از آن به وجود آمده اى) و بر شكمى كه تو را بر داشته، و بر دامنى كه تو را پرورش داده. پس، مراد از آن پشت، پشت پدرش (و بنابر بعضى از نُسخ كافى، آن پشت پدرش، عبداللّه بن عبدالمطّلب است، و عبارت حديث در اينجا تشويش دارد، و ظاهر اين است كه در اصل چنين بوده كه مراد از پشت پدرت، عبداللّه بن عبدالمطّلب است، به قرينه تتّمه حديث و آن اين است كه:) و شكمى كه تو را برداشته، آمنه دختر وهب است. و امّا دامنى كه تو را پرورش داده، دامن ابوطالب است.
و در روايت ابن فضّال، اين زيادتى نيز هست كه: «و فاطمه دختر اسد» (يعنى: مادر امير المؤمنين عليه السلام ).

۱۲۱۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إِذَا رُئِيَ فِي اللَّيْلَةِ الظَّلْمَاءِ ، رُئِيَ لَهُ نُورٌ كَأَنَّهُ شِقَّةُ قَمَرٍ» .

۱۲۱۲.أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عُبَيْدِ اللّهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ الْحُسَيْنِ الصَّغِيرِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْجَعْفَرِيِّ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ بْنِ عُمَرَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ ، عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ ، عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«نَزَلَ جَبْرَئِيلُ عليه السلام عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ، فَقَالَ : يَا مُحَمَّدُ ، إِنَّ رَبَّكَ يُقْرِئُكَ السَّـلَامَ ، وَ يَقُولُ : إِنِّي قَدْ حَرَّمْتُ النَّارَ عَلى صُلْبٍ أَنْزَلَكَ ، وَ بَطْنٍ حَمَلَكَ ، وَ حِجْرٍ كَفَلَكَ ؛ فَالصُّلْبُ صُلْبُ أَبِيكَ عَبْدِ اللّهِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ ، وَ الْبَطْنُ الَّذِي حَمَلَكَ فَآمِنَةُ بِنْتُ وَهْبٍ ، وَ أَمَّا حِجْرٌ كَفَلَكَ ، فَحِجْرُ أَبِي طَالِبٍ» .
وَ فِي رِوَايَةِ ابْنِ فَضَّالٍ : «وَ فَاطِمَةَ بِنْتِ أَسَدٍ» .