۱۲۲۲.على، از پدرش، از ابن ابى نصر، از ابراهيم بن محمد اشعرى، از عبيد بن زراره، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«چون ابوطالب وفات فرمود، جبرئيل عليه السلام بر رسول خدا صلى الله عليه و آله فرود آمد و عرض كرد كه: يا محمد، از مكّه بيرون رو كه تو را در آن يار و ياورى نيست، و قريش بر پيغمبر صلى الله عليه و آله شوريدند و آن حضرت گريزان از مكّه بيرون رفت تا آمد به جانب كوهى در مكّه كه آن را حجون مى گويند، پس به سوى آن كوه منتقل گرديد».
۱۲۲۳.على بن محمد بن عبداللّه و محمد بن يحيى، از محمد بن عبداللّه روايت كرده اند و آن را مرفوع ساخت از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:«ابوطالب مسلمان شد به حساب جمل (يعنى: به حساب ابجد) و به هر زبانى كه گويا گرديد (و مراد آن است كه به تمام شصت و سه لغت، اظهار ايمان و اسلام نمود.
و در مناقب ابن شهر آشوب از ابى وزانه نقل شده كه گفت: سوگند ياد مى كنم به آن خدايى كه غير از او خدايى نيست، كه ابوطالب فوت نشد، تا آن كه ايمان آورد به زبان اهل حبشه، و به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كرد كه: يا محمد، آيا لغت حبشى را مى فهمى؟ حضرت فرمود كه: «اى عمو، خدا همه سخنان را به من تعليم داده» . ابوطالب گفت: يا محمد اسِدَنْ ملصاقا فاطالاه، يعنى: گواهى مى دهم از روى اخلاص كه خدايى نيست، مگر خدايى كه جامع جميع صفات كمال است. پس رسول خدا صلى الله عليه و آله گريست و فرمود كه: «خدا چشم مرا به ابوطالب روشن گردانيد». پس معنى آنچه در روايت است اين است كه: به همه زبان ها اسلام آورد، حتّى به زبان اهل حبشه، يا معنى آن است كه مختصّ به زبان اهل حبشه نبود، چنانچه روايت ابووزانه مشعر است به آن، بلكه به زبان عرب و غير آن نيز اسلام آورد).
