۱۲۳۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از صفوان جمّال كه گفت: من و عامر و عبداللّه بن جُذاعه ازدى در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام بوديم. صفوان مى گويد كه: عامر به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم، مردم گمان مى كنند كه امير المؤمنين عليه السلام در رحبه كوفه مدفون است. حضرت فرمود:«نه، چنين نيست». عرض كرد: پس در كجا دفن شده؟ فرمود كه: «امير المؤمنين چون رحلت فرمود، حضرت امام حسن عليه السلام او را برداشت و آورد در پشت كوفه نزديك به نجف كه دريايى است خشك شده كه در اين زمان، در پشت حصار شهر نجف واقع است در طرف دست چپ غرى و راست حيره (و غرّى، بر وزن غنىّ بنايى است نيكو و از آن است غريّان كه دو بناى مشهور بوده اند در كوفه. و حيره به كسر حاء شهرى بوده نزديك كوفه) پس آن حضرت را دفن كرد در ميان سنگ هاى چقماق سفيد» (يعنى: روشن و درخشان).
راوى مى گويد كه: چون بعد از آن اتّفاق افتاد كه به آنجا رفتم، قبر آن حضرت را در موضعى از آن خيال كردم، پس به خدمت آن حضرت كه آمدم او را خبر دادم سه مرتبه به من فرمود كه: «درست يافته اى ـ خدا تو را رحمت كند ـ ».

۱۲۳۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ ، قَالَ :كُنْتُ أَنَا وَ عَامِرُ بْنُ عَبْدِ اللّهِ بْنِ جُذَاعَةَ الْأَزْدِيُّ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : فَقَالَ لَهُ عَامِرٌ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، إِنَّ النَّاسَ يَزْعُمُونَ أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام دُفِنَ بِالرَّحْبَةِ ؟ قَالَ : «لَا». قَالَ : فَأَيْنَ دُفِنَ ؟ قَالَ : «إِنَّهُ لَمَّا مَاتَ ، احْتَمَلَهُ الْحَسَنُ عليه السلام ، فَأَتى بِهِ ظَهْرَ الْكُوفَةِ قَرِيباً مِنَ النَّجَفِ يَسْرَةً عَنِ الْغَرِيِّ ، يَمْنَةً عَنِ الْحِيرَةِ ، فَدَفَنَهُ بَيْنَ ذَكَوَاتٍ بِيضٍ».
قَالَ : فَلَمَّا كَانَ بَعْدُ ، ذَهَبْتُ إِلَى الْمَوْضِعِ ، فَتَوَهَّمْتُ مَوْضِعاً مِنْهُ ، ثُمَّ أَتَيْتُهُ ، فَأَخْبَرْتُهُ ، فَقَالَ لِي : «أَصَبْتَ رَحِمَكَ اللّهُ» ثَـلَاثَ مَرَّاتٍ .