115. باب در بيان مولد حسن بن على ـ صلوات اللّه عليهما ـ
حضرت حسن بن على متولّد شد در ماه مبارك رمضان، در سالى كه جنگ بدر واقع شد، در سال دويم بعد از هجرت پيغمبر صلى الله عليه و آله . و روايت شده است كه در سال سيم متولّد شد. و آن حضرت عليه السلام در ماه صفر در روز آخر آن، از سال چهل و نهم از دنيا درگذشت و وفات فرمود. و آن حضرت چهل و هفت ساله بود با زيادتى چند ماه، و مادرش فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله است.
۱۲۵۴.محمد بن يحيى، از حسين بن اسحاق، از على بن مهزيار، از حسين بن سعيد، از نَضر بن سُويد، از عبداللّه بن سنان روايت كرده است از آن كس كه شنيد از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«چون حضرت امام حسن عليه السلام را هنگام وفات رسيد، گريست. به آن حضرت عرض شد كه: يا ابن رسول اللّه ، آيا گريه مى كنى با آن كه مكان و منزلت و خويشى و قرابت تو نسبت به رسول خدا آن است كه تو خود به آن دانا يا داناترى، و رسول خدا در شأن تو فرمود، و بيست حجّ پياده به جا آورده اى، و مال خود را سه مرتبه با فقرا بخش كرده اى، تا آن كه كفش را به كفش برابر نموده اى (كه يكى را خود برداشته و ديگرى را به ديگرى داده اى)؟
فرمود: جز اين نيست كه براى دو خصلت مى گريم: يكى براى ترس و هول موضع اطلاع و مشرف شدن بر امور آخرت، و يكى به جهت جدايى دوستان».
۱۲۵۵.سعد بن عبداللّه و عبداللّه بن جعفر، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على، از حسين بن سعيد، از محمد بن سنان، از ابن مُسكان، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«قبض روح حضرت حسن بن على عليهماالسلام شد و آن حضرت چهل و هفت ساله بود، در سال پنجاهم هجرت و بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله چهل سال زيست كرد».
۱۲۵۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن نعمان، از سيف بن عَميره، از ابوبكر حضرمى كه گفت:جَعده ـ دختر اشعث بن قيس ـ حضرت حسن بن على عليه السلام را زهر داد، و كنيزى از آن حضرت را نيز زهر داد، و كنيز آن حضرت، زهر را قى كرد، و امّا امام حسن، آن زهر در شكم مباركش ماند و به سبب آن، شكمش ورم كرد (و بنابر بعضى از نسخ كافى، شكم مباركش به جوش آمد) و جگرش را شكافت و پاره پاره نمود و به آن سبب وفات فرمود.
