۱۲۶۰.سعد و احمد بن محمد هر دو روايت كرده اند، از ابراهيم بن مهزيار، از برادرش على بن مهزيار، از حسين بن سعيد، از محمد بن سنان، از ابن مسكان، از ابو بصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:«روح مطهرّ حضرت حسين بن على عليهماالسلامقبض شد، در روز دهم ماه محرّم و آن حضرت پنجاه و هفت ساله بود».

۱۲۶۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن حَكَم، از عبدالرحمان عرزمى، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:«ميان امام حسن و امام حسين عليهماالسلام به قدر زمان يك طُهر (كه عبارت از ده روز است) فاصله بود (و مراد آن است كه بعد از آن كه ده روز از تولّد حضرت امام حسن عليه السلام گذشت، نطفه حضرت امام حسين منعقد شد) و ميان ايشان در تولّد شش ماه و ده روز بود».

۱۲۶۲.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از وشّاء، و حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از احمد بن عائذ، از ابو خديجه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود:«چون فاطمه عليهاالسلامبه امام حسين حامله شد، جبرئيل به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه: فاطمه در اين زودى پسرى خواهد زاييد كه امّت تو بعد از تو او را بكشند. و چون فاطمه به امام حسين حامله شد، حمل آن حضرت را ناخوش داشت و در هنگامى كه او را زاييد، زاييدن او را ناخوش داشت».
بعد از آن حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «در دنيا مادرى ديده نشده كه پسرى بزايد كه او را ناخوش داشته باشد، وليكن فاطمه آن حضرت را ناخوش داشت؛ زيرا كه مى دانست كه آن حضرت به زودى كشته خواهد شد». و فرمود كه: «اين آيه در شأن حضرت امام حسين عليه السلام يا در اين باب نازل شد كه: «وَ وَصَّيْنا اْلإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إحْسانا حَمَلَتْهُ اُمُّهُ كُرْها وَ وَضَعَتْهُ كُرْها وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا»^۱ » (و آنچه در اين آيه واقع شده، از لفظ حسنا قرائت ابن كثير و نافع و ابو عمر و ابن عامر است و امّا عاصم و حمزه و كسائى احسانا خوانده اند)، يعنى: «و وصيّت كرديم آدمى را به پدر و مادرش خوبى يا نيكى كردن. برداشت او را مادرش از روى كراهت، و زاييد او را از روى كراهت، و مدّت حمل او و زمان شير باز گرفتنش سى ماه است».

۱۲۶۰.سَعْدٌ وَ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مَهْزِيَارَ ، عَنْ أَخِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قُبِضَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عليهماالسلاميَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ ابْنُ سَبْعٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً» .

۱۲۶۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ الْعَرْزَمِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ بَيْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام طُهْرٌ ، وَ كَانَ بَيْنَهُمَا فِي الْمِيـلَادِ سِتَّةُ أَشْهُرٍ وَ عَشْرٌ» .

۱۲۶۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ؛ وَ الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ ، عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ عليهاالسلام بِالْحُسَيْنِ عليه السلام ، جَاءَ جَبْرَئِيلُ إِلى رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَقَالَ : إِنَّ فَاطِمَةَ سَتَلِدُ غُـلَاماً تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ ، فَلَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ عليهاالسلامبِالْحُسَيْنِ عليه السلام كَرِهَتْ حَمْلَهُ ، وَ حِينَ وَضَعَتْهُ كَرِهَتْ وَضْعَهُ».
ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «لَمْ تُرَ فِي الدُّنْيَا أُمٌّ تَلِدُ غُـلَاماً تَكْرَهُهُ ، وَ لكِنَّهَا كَرِهَتْهُ ؛ لِمَا عَلِمَتْ أَنَّهُ سَيُقْتَلُ».
قَالَ : «وَ فِيهِ نَزَلَتْ هذِهِ الْايَةُ : «وَ وَصَّيْنَا الْاءِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْسَاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاًوَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً» » .