۱۲۹۸.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از هشام بن احمر روايت كرده است كه گفت: امام موسى كاظم عليه السلام به من فرمود كه:«آيا دانستى كه كسى از اهل مغرب آمده باشد؟» عرض كردم: نه، فرمود: «بلى، مردى آمده است. پس با ما روانه شو تا برويم»، و سوار شد و من با آن حضرت سوار شدم و رفتيم تا به آن مرد رسيديم، ديديم كه مردى است از مردم مدينه و كنيزانى چند با اوست. من به آن مرد گفتم كه: كنيزان خود را به من بنما، پس هفت كنيز را به ما نمود و هر يك را كه مى آورد حضرت امام موسى عليه السلام مى فرمود كه: «مرا در اين حاجتى نيست و اين را نمى خواهم». پس فرمود كه: «كنيز ديگر به ما بنما». بنده فروش عرض كرد كه: ديگر كنيزى در نزد من نيست، مگر يك كنيز بيمار. حضرت فرمود كه: «تو را چه زيان مى رسد اگر آن را به ما بنمايى؟» بنده فروش بر آن امر اِبا و امتناع كرد و كنيز را ننمود. پس حضرت بازگشت، بعد از آن در فرداى آن روز مرا فرستاد و فرمود كه: «به آن بنده فروش بگو كه: آخر قيمتى كه در باب اين كنيز در نظر دارى چند است و به چند كم تر نمى فروشى؟ و چون بگويد كه چنين و چنين (يعنى: قيمت آن كنيز را معين كند)، بگو كه: من او را به اين قيمت گرفتم».
راوى مى گويد كه: پس من به نزد آن مرد آمدم و آنچه را كه حضرت به من فرموده بود، گفتم. گفت كه: من اراده نكرده ام كه او از فلان مبلغ كم تر بفروشم. من گفتم كه: او را به اين مبلغ گرفتم. گفت كه: اين كنيز از براى تو، وليكن مرا خبر ده كه آن مردى كه ديروز همراه تو بود كه بود؟ گفتم كه: مردى است از بنى هاشم. گفت: از كدام بنى هاشم؟ گفتم كه: بيشتر از اين در نزد من نيست (و زياده بر اين قدر، معرفت ندارم). گفت: تو را از اين كنيز خبر دهم. به درستى كه من او را در اقصاى بلاد مغرب خريدم، پس زنى از اهل كتاب مرا ملاقات كرد و گفت كه: اين كنيز چيست كه با تو همراه است؟ گفتم كه: او را از براى خود خريده ام. گفت: سزاوار نيست كه اين كنيز در نزد چون تويى باشد. به درستى كه سزاوار است كه اين كنيز در نزد بهترين اهل زمين باشد. پس درنگ نكند، مگر اندك زمانى كه از آن بهترين اهل زمين پسرى بياورد كه در مشرق و مغرب مانند او متولّد نشود.
راوى مى گويد: پس آن كنيز را به خدمت حضرت آوردم و در نزد آن حضرت درنگ نكرد، مگر اندك زمانى كه حضرت امام رضا عليه السلام را زاييد.
