۱۳۰۶.حسين بن محمد روايت كرده است از معلىّ بن محمد، از مسافر؛ و از وشّاء، از مسافر كه گفت: چون هارون پسر مسيّب اراده كرد كه با محمد، پسر امام جعفر صادق عليه السلام جنگ كند، حضرت امام رضا عليه السلام به من فرمود كه:«برو به نزد محمد، و به او بگو كه: فردا بيرون مرو زيرا كه تو اگر فردا بيرون روى، شكست مى خورى و اصحاب تو كشته مى شوند. پس اگر از تو بپرسد كه اين را از كجا دانسته اى؟ بگو: در خواب ديدم». مسافر مى گويد كه: به نزد او آمدم و گفتم كه: فداى تو گردم، فردا بيرون مرو؛ زيرا كه تو فردا بيرون روى، شكست مى خورى و اصحابت كشته مى شوند. به من گفت كه: اين را از كجا دانسته اى؟ گفتم: در خواب ديدم. گفت كه: اين بنده خوابيده و مقعد خود را نشسته. پس بيرون رفت و شكست خورد و اصحابش كشته شدند.
راوى مى گويد: و نيز مسافر مرا حديث كرد و گفت كه: با حضرت امام رضا عليه السلام در منا بودم كه يحيى پسر خالد برمكى گذشت و سر خود را از غبارى كه در آنجا بود، پوشانيد. حضرت فرمود كه: «بيچاره ها نمى دانند كه در اين سال، چه بر ايشان فرود مى آيد». بعد از آن فرمود كه: «از اين عجيب تر آن كه هارون و من، مانند اين دو خواهيم بود ـ و دو انگشت خويش را به هم ضمّ فرمود ـ ».
مسافر مى گويد: به خدا سوگند كه معنى حديث آن حضرت را نفهميدم تا او را با هارون دفن كرديم (چه آن حضرت در جنب هارون در سمت پيش روى آن ملعون مدفون است).
۱۳۰۷.على بن محمد، از سهل بن زياد، از على بن محمد قاسانى روايت كرده است كه گفت: خبر داد مرا بعضى از اصحاب ما كه مالى را به خدمت ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام برد و گفت كه: آن مال را قدرى بود. پس آن حضرت را نديدم كه به آن مال شاد و خوشحال شده باشد.
راوى مى گويد كه: من به جهت اين غمناك شدم و با خود گفتم كه: اين مال عظيم را به خدمتش آوردم و به آن شاد و خوشحال نشد. پس فرمود كه:«اى غلام، طشت و آب را بياور». راوى مى گويد كه: آن حضرت بر بالاى كرسى نشست و دست خود را پيش داشت، و به غلام فرمود كه: «آب را بر دست من بريز». راوى مى گويد كه: پس شروع كرد كه طلا از ميانه انگشتان آن حضرت روان مى شد و در طشت مى ريخت، بعد از آن رو به سوى من كرد و فرمود: «كسى كه همچنين باشد، به آنچه تو آن را به سوى او آورده اى، پروا نمى كند».
