۷۹۰.محمد بن يحيى، از عمران بن موسى، از محمد بن حسين، از محمد بن عبداللّه ، از عيسى بن عبداللّه ، از پدرش، از جدّش روايت كرده است كه گفت: حضرت على بن الحسين عليه السلام به سوى فرزندان خود التفات فرمود و آن حضرت در كار مردن بود، و همه ايشان در نزد آن حضرت جمع بودند. بعد از آن، به جانب محمد بن على التفات نمود و فرمود كه:«اى محمد، اين صندوق را ببر به حجره خود». راوى مى گويد كه: دينار و درمى در آن نبود، وليكن پر بود از علم.
۷۹۱.محمد بن حسن، از سهل، از محمد بن عيسى، از فَضالة بن ايّوب، از حسين بن ابى العلاء از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود:«عمر بن عبدالعزيز به ابن حزم نوشت كه: دفتر صدقات و موقوفات على و عمر و عثمان را به سوى او فرستد، و ابن حزم فرستاد به نزد زيد بن حسن - كه به حسب سنّ از همه بنى هاشم بزرگ تر بود - و او را از دفتر صدقه سؤال نمود. زيد در جواب گفت كه: والى بعد از على، حسن بود و بعد از حسن، حسين و بعد از حسين، على بن الحسين، و بعد از على بن الحسين، محمد بن على است. پس به سوى او بفرست و ابن حزم به سوى پدرم فرستاد، و پدرم مرا با آن كتاب به سوى او فرستاد تا آن كه آن را به ابن حزم تسليم نمودم».
بعد از آن، بعضى از كسان ما به آن حضرت عرض كرد كه: فرزندان امام حسن عليه السلام ، اين را مى شناسند ؟ (و مى دانند كه امامت با اولاد امام حسين است و اولاد امام حسن را در آن بهره اى نيست) . فرمود: «آرى، چنانچه شما مى شناسيد كه اين زمان شب است، وليكن حسد ايشان را بر اين مى دارد و اگر حق را طلب مى كردند، هر آينه از براى ايشان بهتر بود، وليكن ايشان دنيا را مى طلبند».
۷۹۲.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از عبدالكريم بن عمرو، از ابن ابى يعفور روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«عمر بن عبدالعزيز به ابن حزم نوشت» پس مثل آنچه را كه گذشت ذكر كرده، مگر آن كه گفته كه: «ابن حزم به نزد زيد بن حسن فرستاد و زيد از پدرم بزرگ تر بود».
چند نفر كه از اصحاب ما روايت كرده، از احمد بن محمد، از وشّاء مثل اين را روايت كرده اند.
