70. باب در بيان اشاره و نصّ بر ابى عبداللّه حضرت جعفر بن محمد صادق - صلوات اللّه عليهما -
۷۹۳.حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از وشّاء، از ابان بن عثمان، از ابوالصّباح كِنانى روايت كرده است كه گفت: حضرت امام محمد باقر عليه السلام نظر فرمود به امام جعفر صادق عليه السلام كه مى رفت، فرمود كه:«اين را مى بينى؟ اين از جمله كسانى است كه خداى عزّوجلّ فرموده كه: «وَ نُريدُ أنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فى اْلأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ»۱ ، يعنى: و مى خواهيم كه منّت گذاريم بر آنان كه ضعيف و ناتوان شمرده شدند در زمين، و بگردانيم ايشان را پيشوايان در امر دين (و داعيان مردم به خير و صلاح تا در خيرات و مَبرّات به ايشان اقتدا كنند) و بگردانيم ايشان را وارثان» (كه از پيغمبران و رسولان ميراث برند).
۷۹۴.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عمير، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«چون پدرم را هنگام وفات رسيد، فرمود كه: اى جعفر، تو را وصيّت مى كنم در باب اصحاب خود به خير و خوبى. من عرض كردم كه: فداى تو گردم به خدا سوگند كه ايشان را وا مى گذارم در حالى كه مردى از جمله ايشان در شهر باشد، پس نبايد كه از كسى سؤال كند» (يعنى: همه را چنان كنم كه دانا باشند به امر دين كه نبايد از كسى مسئله دين خود را بپرسند) .
۷۹۵.على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از هِشام بن مثنّى، از سَدير صيرفى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«به درستى كه از نيك بختى مرد، آن است كه او را فرزندى باشد كه مانند خُلق و خُوى و خَلق و شمايل و شكل او در آن فرزند، معروف و معلوم گردد (يعنى: در سيرت و صورت مانند او باشد). و به درستى كه من خُلق خوى و شكل و شمايل خود را مى شناسم از همين پسرم». و مقصود آن حضرت، حضرت امام جعفر صادق عليه السلام بود.
۷۹۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از طاهر كه گفت: در نزد امام محمد باقر عليه السلام بودم كه حضرت صادق عليه السلام مى آمد، امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه:«اين، خير خلائق است». يا فرمود كه: «أخير خلائق است» (و هر دو به معنى بهتر است، مگر آن كه استعمال اَخْيَر كم است و اصلى است متروك، مگر بر سبيل ندرت؛ زيرا كه خير اَخْيَر بود).
