3. محمد بن محمد بن عاصم كلينى،
4. احمد بن محمد بن سليمان زرارى،
5. احمد بن ابراهيم بن ابى رافع صيمرى،
6. احمد بن محمد بن على كوفى،
7. احمد بن احمد كاتب كوفى،
8. جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه،
9. محمد بن عبداللّه بن مطلب شيبانى،
10. هارون بن موسى بن احمد تلعكبرى.
دو بخش اصلى كتاب با ترسيم جدول ها و رموزى همراه بوده و مطالبت آن اين گونه است:
قسم اول. در بيان كسانى كه صاحب اصل يا كتاب بوده اند.
قسم دوم. در بيان كسانى كه صاحب اصل يا كتاب نبوده اند.
مؤلف در پايان قسم اول، تصريح مى كند كه رجال مذكور مربوط به طبقه هفتم و رجال قبل از آن هستند و در واقع، مى توان كتاب را تتميم الكافى و مشيخه آن دانست.
مؤلف، در بين جدول ها كه به طرزى نيكو و مختصر گردآورى شده علاوه بر مشخص نمودن طبقه راوى و بيان شرح حال وى، نسبت به ثقه بودن يا حسن، ضعف، جهالت و...، اظهار نظر نموده، به مواردى كه مورد اختلاف نيز هستند اشاراتى دارد و گاهى شرح حال مختصرى از بعضى از روات نيز عرضه مى دارد.
سپس به باب كنى، رجال مصدر به ابن و اخ، نسب و القاب، نساء راويات، ذكر سفراء و ابواب در زمان غيبت و نيز بيان كذّابين و جعّالين پرداخته است.
خاتمه كتاب نيز مشتمل بر فوايدى در علم درايه است.
شيوه مطالب، بسط آن و انتخاب منابع به گونه اى است كه از تكرار مكرّرات خوددارى كرده، به نحوى مطلوب بحث نموده است.
عين الغزال در پايان فروع الكافى به سال 1315ق، در حدود يكصد صفحه چاپ سنگى شده است. تاريخ كتابت نسخه سنگى هشتم ذى قعده 1315ق، به خط يحيى بن