از صحيح و غيره به شرح آنها پرداخته است و كوچك ترين حذفى و طرحى در احاديث انجام نداده است. در حالى كه مؤلف كتاب صحيح الكافى سه بخش از احاديث را كه اكثر آنها مورد قبول و پذيرش و استناد فقها در چهارده قرن بوده، حذف نموده و تنها قسمت كمى از احاديث را گرد آورده است. نام اين كار را چه مى توان نهاد؟ مى توان نام آن را خدمت به جهان حديث ناميد و يا مى توان از كار نويسنده اى تقدير كرد كه قسمت مهمى از احاديث شيعه را كه راوى و يا راويان آن موفق، ممدوح و ستوده بوده اند حذف كرده است.
از اين بيان روشن مى گردد كه اعتراض به كتاب ياد شده آن نيست كه مؤلف پنداشته و به پاسخگويى آن پرداخته است مانند: «وقتى مردم بدانند همه احاديث كافى «صحيح» نيست، وقتى گوينده مذهبى حديثى را نقل كرد از او سؤال مى كنند كه آيا اين حديث «صحيح» است؟» و يا مانند «اولين كسانى كه زبان به اعتراض گشوده اند، كسانى بودند كه اصول كافى راتوجه بفرماييد اصول كافى و نه خود كافى و نه كتاب ديگر ترجمه كرده با سى و هفت هزار حديث و طى چهار جلد به مردم عرضه مى كردند. بعد از آن كه صحيح الكافى به طبع رسيد و معلوم شد از آن سى و هفت هزار فقط پانصد حديث در كتاب صحيح الكافى درج شده است موقعيت خود را در خطر ديدند...».
اصولاً يادآورى مى شود هيچ كدام از اينها بر فرض وجود چنين اعتراض ها، اعتراض واقعى نبوده، بلكه اعتراض واقعى همان است كه بخشى از آن را يادآور شديم و بخش ديگر هم اكنون از نظر شريف خوانندگان مى گذرد.
در اينجا يك سؤال باقى است و آن اين كه مجموع احاديث كافى شانزده هزار و اندى است، چگونه تنها خود اصول كافى كه يك چهارم كافى است مى تواند سى و هفت هزار حديث داشته باشد. مقصود ايشان از سى و هفت هزار حديث چيست؟
يادآورى مى شود احدى از فقهاى بزرگ شيعه و محدثان عالى قدر بر نقد احاديث و جداسازى آنها ايرادى و اشكالى نكرده و اصولاً تأسيس علم درايه و رجال براى