اجتهاد در تفسیر روایی نورالثقلین
سال
اول / شماره پیاپی
1 /
صفحه
22-44
چکیده :
تفسیر نورالثقلین که توسط شیخ عبد علی بن جمعه عروسی حویزی فقیه و محدث امامی مذهب در نیمه دوم قرن یازدهم هجری و یا نیمه اول قرن دوازدهم نوشته شده است، تفسیری روایی به شمار میآید و حاوی بیش از سیزده هزار روایت است. حویزی این روایات را به عنوان روایات تفسیری ذیل آیات قرار داده است، به همین جهت این تفسیر در نگاهی گذرا، تفسیری روایی است ولی نگارنده در این پژوهش نشان داده است که این تفسیر به رغم اینکه به تفسیری روایی مشهور است، از اجتهاد خالی نیست. هر چند مفسر از اظهار نظر صریح برای تبیین آیات پرهیز کرده، تفکیک و گزینش روایات و چیدمان آنها مبتنی بر یک نوع تلاش فکری با شیوهای هدفمند صورت گرفته است. در این مقاله از این تلاش فکری به اجتهاد تعبیر کردهایم و نشان دادهایم که اجتهاد حویزی بر مبانی و عوامل معرفتی و غیر معرفتی او استوار است.
کلیدواژههای مقاله :حویزی، نورالثقلین، اجتهاد، مبانی معرفتی، مبانی غیر معرفتی، تفسیر روایی