كه همه و همه نشانگر جايگاه بلند و مكانت عظيم آن بزرگوار در فرهنگ اسلامى است.
باب دوم يكسره درباره كافى و به طور مشخص به گستردگى درباره فروع كافى بحث مى كند. اين باب نيز سه فصل دارد و هر يك از فصول آن داراى مباحثى است:
فصل اول از اين باب عهده دار شناسايى كتاب كافى، جايگاه آن ميان كتاب هاى حديثى، آوازه كتاب در ميان عالمان و فقيهان و ارجمندى و والايى آن در ديدگاه متفكران و محدثان است. وى در اين مبحث، افزون بر بحث و بررسى از نام كتاب، انگيزه نگارش و مدت زمانى كه مرحوم شيخ در تدوين آن گذرانده است؛ از مخطوطات كتاب سخن گفته و شرح ها، تعليقه ها، چاپ ها و كارهاى انجام شده درباره آن را معرفى كرده است. يادآورى كنم كه در ميان ترجمه هاى فارسى آن از ترجمه عالم فقيد جليل القدر مرحوم دكتر سيد جواد مصطفوى خراسانى ياد نشده است و از ترجمه استاد محمدباقر كمره اى در ضمن چاپ هاى كتاب ياد شده است. در ضمن فهرست ها نيز از فهرست دقيق و كارآمد مرحوم مصطفوى با عنوان الهادى الى الفاظ اصول الكافى كه جايگاه احاديث در دو چاپ، يك ترجمه و سر شرح نشان مى دهد ياد نشده است.
در فصل دوم از اين باب از شيوه كلينى در تدوين احاديث «فروع كافى» به تفصيل سخن رفته است. در مبحث اول اين فصل با عنوان «منهجه فى السند وتقويمه» ابتدا سند را تعريف كرده و آن گاه اهميت آن را باز گفته است و سپس چگونگى اسناد احاديث كتاب را عرضه كرده و شيوه شيخ را در گزارش سند، اختصار سند، و چگونگى استخدام روش هاى گونه گون را در عرضه سند ياد كرده است. (218 181).
مؤلف در اين مبحث با توجه و دقت در چگونگى سند و تبيين و توضيحات كلينى از راويان، القاب، شغل ها و مكانت هاى آنها و ديگر مسائل مربوط به شناخت دقيق اشخاص نشان داده است كه كلينى در چه مرتبه اى از شناخت حديث و آگاهى از