درآمدی در نقد ترجمه‌های کنایاتی از نهج‌البلاغه
سال
اول / شماره پیاپی
1 /
صفحه
180-205
چکیده :
تعبیرات کنایی یکی از جلوه‌های زیبایی سخن و هنر سخنور است و صاحبان هر زبان به کمک تصویرهایی که از خلال کنایات پدید می‌آید، بر قدرت نفوذ و اثربخشی کلام خویش می‌افزایند. نصوص نهج‌البلاغه مشحون از این‌گونه تعبیرات است و یکی از چالش‌های ترجمه عبارت‌های آن، برگردان کنایات آن به زبان فارسی است؛ زیرا در میان انواع ترجمه‌های معنایی یا ارتباطی که مترجمان برای عبارات کنایی به کار برده‌اند، نارسایی‌هایی به چشم می‌خورد که محل تأمّل است و جای نقد دارد. در این مقاله به اقتضای مجالی که فراهم است، تعدادی از این قبیل ترجمه‌ها بررسی و در نهایت، پیشنهادهایی ارائه شده است. بدان امید که این تلاش مختصر درآمدی بر بررسی و نقد ترجمه همه کنایات مندرج در نهج‌البلاغه باشد و بر غنای این بحث بیفزاید.
کلیدواژه‌های مقاله :ترجمه، نهج‌البلاغه، کنایات، نقد ترجمه
