درآمدی بر هرمنوتیک از منظر نهج البلاغه

نشریه : پژوهشنامه نهج البلاغه

نویسنده : پديدآورنده : حسین رضا طاهری
پديدآورنده : محمد جواد یداللهی فر
پديدآورنده : نرگس حمزه خانی

سال اول / شماره پیاپی 2 / صفحه 79-99

چکیده :

«هرمنوتیک» یعنی «هنر تأویل»، در اصل ارائه نظریه و روش درباره تأویل کتاب مقدّس و دیگر متون دشوار می­ باشد. امروزه این بحث به­ عنوان یک دانش جایگاه ویژه ­ای را به خود اختصاص داده است؛ به ­ویژه در علوم انسانی همچون فلسفه، الهیات، نقد ادبی، علوم اجتماعی و فلسفه علم، پرسش ها و بحث­ های جدیدی را به ­وجود آورده است. مقاله حاضر بر آن است که بحث هرمنوتیک را از نظر معنا، مراحل تحول و ... بررسی نموده و به رابطه ­ی عالمان اسلامی با هرمنوتیک، بازتاب و تأثیر هرمنوتیک در حوزه علوم اسلامی و نقد آموزه ­های آن به ­ویژه در حیطه ­ی تفسیر و فهم متن بپردازد. همچنین در این مقاله آموزه ­های هرمنوتیک و تأثیر آن بر تـفسیر قـرآن و اختلاف در دین از منظر و دیـدگاه حضرت عـلی(ع) در کتـاب گران­ سنگ نهج ­البلاغه بررسی گردیده است.

کلیدواژه‌های مقاله :هرمنوتیک؛ متن دینی؛ تفسیر؛ تأویل؛ نهج البلاغه