۰.اصل: أَحْمَدُهُ حَمْدَا يَشْفِي النُّفُوسَ ، وَيَبْلُغُ رِضَاهُ ، وَيُؤَدِّي شُكْرَ مَا وَصَلَ إِلَيْنَا مِنْ سَوَابِغِ النَّعْمَاءِ ، وَجَزِيلِ الْالَاءِ ، وَجَميلِ الْبَلَاءِ .
شرح: حمد مى كنم اللّه تعالى را حمدى كه تسلّى كند آن حمد، دل ها را؛ و رسد آن حمد به حدّى كه اللّه تعالى راضى است به آن. يا مراد اين است كه: راضى شود از ما به سبب آن و به جا آوَرَد آن حمد، شكر آنچه را كه رسيده به ما، كه فراخ هاى نعمت و بزرگ نعمت هاست و خوش آينده نعمت است.
