شرح: گفتم امام جعفر صادق عليه السلام را كه: مردى هست بسيار روايت كننده حديث شما كه مشهور مى كند حديث شما را در مردمان و وامى نمايد راستىِ حديث شما را در دل هاى مخالفان و در دل هاى شيعه شما. و مردى ديگر هست عبادت كننده، شايد اين قسمْ روايتِ بسيار و وانمودن راستىِ حديث شما در دل ها نداشته باشد؛ كدام از اين دو مرد، بهتر است نزد اللّه تعالى؟
گفت كه: بسيار روايت كننده حديث ما بر حالى كه پا بر جا مى كند به حديث ما دل هاى شيعه ما را، بهتر است نزد اللّه تعالى از هزار عبادت كننده چنان.
مخفى نماند كه تفاوت ميان اين حديث و حديث سابق، كه در آن هفتاد هزار بود، اين است كه عابد در حديث سابق، روايت حديث نمى كند اصلاً؛ و عابد در اين حديث، روايت مى كند، امّا نه آن قدر و نه آن چنان كه آن مرد مى كند. و در اين جواب، اشارتى هست به اين كه با مخالفان، گفتگو كردن در زمان تقيّه خوب نيست؛ چه در جواب، اكتفا به دل هاى شيعه كرد و دل هاى مردمان ديگر را نگفت.

[حديث] هشتم

۰.اصل: [عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام ، قَالَ: ]«قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَا خَيْرَ فِي الْعَيْشِ إِلَا لِرَجُلَيْنِ: عَالِمٍ مُطَاعٍ، أَوْ مُسْتَمِعٍ وَاعٍ».

شرح: گفت رسول اللّه صلى الله عليه و آله كه: نيست خوبى اى در زندگانى، مگر دو كس را: دانايى كه سخنش را بايد كه شنوند و عمل كنند، يا شنونده از آن دانا كه خوب در دل خود جا دهد آنچه را كه شنود.

[حديث] نهم

۰.اصل: [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ؛ وَمُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«عَالِمٌ يُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِينَ أَلْفَ عَابِدٍ».

شرح: روايت است از امام محمّد باقر عليه السلام گفت كه: دانايى كه فايده برده شود در دين به دانايى او، بهتر است نزد اللّه تعالى از هفتاد هزار عبادت كننده كه فايده اش به خودش رسد و بس.

[حديث] دهم

۰.اصل: [الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ، قَالَ: ]قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام : رَجُلٌ رَاوِيَةٌ لِحَدِيثِكُمْ يَبُثُّ ذلِكَ فِي النَّاسِ، وَيُسَدِّدُهُ فِي قُلُوبِهِمْ وَ قُلُوبِ شِيعَتِكُمْ، وَلَعَلَّ عَابِداً مِنْشِيعَتِكُمْ لَيْسَتْ لَهُ هذِهِ الرِّوَايَةُ، أَيُّهُمَا أَفْضَلُ؟
قَالَ:«الرَّاوِيَةُ لِحَدِيثِنَا يَشُدُّ بِهِ قُلُوبَ شِيعَتِنَا أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ عَابِدٍ».