[خطبه كافى]

۰.اصل: بسمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحِيْمِ.

شرح: باء براى استعانت است و اسم كه همزه آن به وصل افتاده، به معنى رفعت و عظمت است، مأخوذ است از سُمُوّ (به ضمّ سين و ضمّ ميم و تشديد واو) و بيان اينها مى آيد در «كِتَابُ التَّوْحِيد» در شرح حديث اوّلِ باب شانزدهم كه «بابُ مَعانِي الأسماء وَاشْتِقاقِها» است.
يعنى: مدد مى جوييم در كار خود به رفعت و عظمت آن مستحقِّ عبادت كه بخشنده است به هر چيز هر تدبيرى را كه لايق آن است مهربان است. به خلايق، خصوصا مؤمنان، به فرستادن رُسُل و تعيين حُجَج تا از حيرت و مضرّت اختلاف در مشكلات رها شوند، اگر تابع شوند.