شرح: اسْمُ مرفوع و مضاف است و به معنى علامت است. در سوره اعراف «وَلِلّهِ الأَْسْمَآءُ» است به جاى «لَهُ الأَسْمَاء». و اين تغيير، اشارت است به اين كه بعضِ اين مضمون در سوره بنى اسرائيل و سوره طه و سوره حشر نيز هست.
قَالَ: إِنَّهُ الْحَامِلُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ اشارت است به آيت سوره بنى اسرائيل: «وَحَمَلْنَـهُمْ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ»۱ .
وَالْمُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا، مضمون آيت سوره فاطر است.
يعنى: روايت است از صفوان بن يحيى گفت كه: خواست از من اَبو قرّه محدّث اين را كه داخل كنم او را بر امام رضا عليه السلام ، پس رخصت طلبيدم از امام عليه السلام ، پس رخصت داد، پس داخل شد، پس پرسيد امام را از مسائل حلال و حرام، بعد از آن گفت كه: آيا پس اقرار مى كنى كه اللّه تعالى برداشته شده باشد؟
پس گفت امام عليه السلام كه: هر برداشته شده، محلّ تصرّف ديگر است، منسوب است به غير خود، تا پناه او باشد محتاج به آن غير. و برداشته شده، علامت نقص است در صريحِ لفظ. و بردارنده، صاحبِ تصرّف است و آن، در صريحِ لفظ بى قرينه كه گرداند آن را، ستايش است؛ چه دلالت بر قوّت او و ضعف يا حاجتِ محمول او مى كند. و همچنين گفتنِ كسى كه گويد: بالا مدح است و پايين ذمّ است و بالاتر مدح است و پايين تر ذمّ است. و به تحقيق گفته اللّه تعالى در سوره اعراف اين مضمون را كه: او راست و بس نام هاى خوب تر، پس بخوانيد او را به آنها، نه به نام هاى مذمّت. و نگفته اللّه تعالى در كتاب هاى خود كه: او محمول است، بلكه گفته كه: او حامل است در صحرا و دريا و نگاه دارنده است آسمان ها و زمين را از اين كه زايل شود. و برداشته شده چيزى است كه غيرِ اللّه تعالى است و شنيده نشده از كسى كه ايمان به اللّه تعالى و بزرگى او داشته باشد هرگز، كه گفته باشد در دعاى خود كه: «يَا مَحْمُول» پس تجويزِ آن جايز نيست.
