[حديث] دوم

۰.اصل: [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ: ]عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام فِي قَوْلِ اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ :«كُلُّ شَىْ ءٍ هَالِكٌ إِلَا وَجْهَهُ»قَالَ:«مَنْ أَتَى اللّه َ بِمَا أُمِرَ بِهِ مِنْ طَاعَةِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، فَهُوَ الْوَجْهُ الَّذِي لَا يُهَلَّكُ، وَكَذلِكَ قَالَ: «مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ»^۱ ».

شرح: أُمِرَ به صيغه معلوم و مجهول مى تواند بود.
لَا يُهَلَّكُ، به صيغه مجهول غايبِ باب تفعيل است. التَّهْلِيك: باطل شمردن. مراد اين است كه: دعوت محمّد صلى الله عليه و آله و اوصياى او از قبيل دعوت الهىِ ديگر با اللّه تعالى نيست.
يعنى: روايت است از امام جعفر صادق عليه السلام در قول اللّه ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ در سوره قصص: «كُلُّ شَىْ ءٍ هَالِكٌ إِلَا وَجْهَهُ» گفت كه: هر كس كه آمد به جانب اللّه تعالى به آن راهى كه امر كرده اللّه تعالى به آن راه ـ آن راه، طاعت محمّد صلى الله عليه و آله است ـ پس راه آن كس، راهى است كه نسبت داده نمى شود به بطلان. و همچنان به اراده بيان اين كه دعوت محمّد و اوصياى او عليهم السلام دعوت الهىِ ديگر با اللّه تعالى نيست؛ گفته اللّه تعالى در سوره نساء كه: هر كه اطاعت كند رسول را، پس به تحقيق اطاعت كرده اللّه تعالى را.