شرح: روايت است از امام جعفر صادق عليه السلام گفت كه: به درستى كه اللّه تعالى را دو قسم علم است؛ يكى محفوظ است كه نمى داند آن را مگر او، از روى آن و بس مى باشد بَداء. و يكى تعليم كرده آن را به ملائكه خود و رسل خود و پيغمبران خود؛ پس ما جميع آن را مى دانيم.
[حديث] دهم
۰.اصل: [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللّه ِ بْنِ سِنَانٍ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ:«مَا بَدَا لِلّهِ فِي شَيْءٍ إِلَا كَانَ فِي عِلْمِهِ قَبْلَ أَنْ يَبْدُوَ لَهُ».
شرح: بَدا به صيغه ماضى غايب معلومِ باب «نَصَرَ» است. و فاعلش، ضمير مستترِ راجع به مصدرش است.
ضمير مستتر در كَانَ، راجع به شَيْءٍ و به مصدر «بَدَا» مى تواند بود. و همچنان است ضمير مستتر در يَبْدُوَ.
يعنى: روايت است از امام جعفر صادق عليه السلام گفت كه: بدا نشده براى اللّه تعالى در كارى مگر آن كه بوده در علم او پيش از به هم رسيدنِ آن كار براى او.
تحقيق اين شد در شرح عنوان باب.
[حديث] يازدهم
۰.اصل: [عَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ الْجُهَنِيِّ ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّه َ لَمْ يَبْدُ لَهُ مِنْ جَهْلٍ».
شرح: لَمْ يَبْدُ به صيغه مجهول است. نايب فاعل ضمير، راجع به مصدرش يا لَهُ است.
يعنى: روايت است از امام جعفر صادق عليه السلام گفت كه: به درستى كه بدا نشد براى اللّه تعالى از روى جهل.
تحقيق اين، مثل سابق است.
