۰.اصل:«فَأَنْشَأَ الشَّيْخُ يَقُولُ:
أَنْتَ الْاءِمَامُ الَّذِي نَرْجُو بِطَاعَتِهِيَوْمَ النَّجَاةِ مِنَ الرَّحْمنِ غُفْرَاناً
أَوْضَحْتَ مِنْ أَمْرِنَا مَا كَانَ مُلْتَبِساًجَزَاكَ رَبُّكَ بِالْاءِحْسَانِ إِحْسَاناً».

شرح: پس آن پيرمرد شروع كرد مى گفت اين دو بيت را كه مضمونش اين است: تويى و بس بعد از رسول صلى الله عليه و آله ، بى فاصله آن امامى كه اميد مى داريم به فرمان بردارى او در روز نجاتِ اهل نجات از رحمانْ آمرزش گناهان را .
واضح ساختى از كارى كه به ما متعلّق است آنچه را كه مشتبه بود ، مثل تعلّق قضا و قدر با وجود بقاى اختيار و قدرت . جزا دهاد تو را صاحبِ كلِّ اختيار تو به مقابله احسانى كه به ما كردى احسان خود را در دنيا و عقبى .

[حديث ] دوم

۰.اصل: [الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ]عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللّه َ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ، فَقَدْ كَذَبَ عَلَى اللّه ِ؛ وَمَنْ زَعَمَ أَنَّ الْخَيْرَ وَالشَّرَّ إِلَيْهِ ، فَقَدْ كَذَبَ عَلَى اللّه ِ».