۱۶۶.الكافىـ به نقل از ابو جارود ـ: امام باقر عليه السلام فرمود : «هنگامى كه اجل حسين عليه السلام در رسيد ، وصيّتش را كه مكتوب بود، در نوشته اى (نامه اى) در هم پيچيده ، به دخترش فاطمه سپرد و چون شهادت حسين عليه السلام به وقوع پيوست ، فاطمه ، آن را به على بن الحسين عليه السلام سپرد» .
به امام عليه السلام گفتم : خدايت رحمت كند ! در آن، چه بود؟
فرمود : «آنچه آدمى زاده از آغاز تا نيست شدن دنيا به آن، نياز دارد» . ۱
۱۶۷.الغيبة ، طوسىـ به نقل از احمد بن ابراهيم ـ: در سال 262 هجرى ۲ بر حكيمه ، دختر امام جواد عليه السلام وارد شدم. از پشتِ پرده با او سخن گفتم و از دينش پرسيدم . او همه كسانى را كه امامِ خود مى دانست ، نام برد و حتّى نام [كوچكِ] حجّة بن الحسن را نيز بر زبان آورد .
به او گفتم : خدا ، مرا فداى تو كند ! آيا او را ديده اى يا خبر دارى؟
گفت : اين را از نامه اى (وصيّتى) كه ابو محمّد (امام عسكرى) به مادر خود نوشته ، مى دانم .
به او گفتم : آن كودك ، كجاست؟
گفت : پنهان است .
گفتم : شيعه ، به چه كسى پناه ببرد؟