حسين عليه السلام فرمود: «به خدا سوگند ، من نيز چنين عقيده اى دارم» .
به پيش رفتند تا حرّ بن يزيد و سپاهش به آنان برخوردند . او به حسين عليه السلام گفت: من مأمورم كه هر كجا تو را ديدم ، نگه دارم و بر تو سخت بگيرم و نگذارم كه از اين جا حركت كنى .
حسين عليه السلام فرمود: «در اين صورت ، با تو نبرد مى كنم. بپرهيز از اين كه با كشتن من ، بدبخت شوى، مادرت به عزايت بنشيند!» .
حُر گفت: به خدا سوگند ، اگر عربى جز تو ـ هر كس كه بود ـ در چنين شرايطى كه تو دارى ، اين سخن را مى گفت ، من نيز همين سخن را به مادرش مى گفتم ؛ ولى به خدا سوگند ، نمى توانم نام مادر تو را جز به بهترين شيوه ببَرَم.
حسين عليه السلام به حركت، ادامه داد و حُر نيز همراه او مى رفت و از بازگشت به جايى كه از آن آمده بود و از ورود به كوفه ، ممانعت مى كرد ، تا اين كه در روستايى نزديك كوفه به نام اَقساسِ مالك ، فرود آمد.
حُر ، جريان را براى عبيد اللّه نوشت. ۱
