اشاره اى به چگونگى به جا آوردنِ نماز خوف

در بيشتر نقل ها ، آمده است كه امام حسين عليه السلام ، نماز ظهر عاشورا را با جماعت ، به شكل نماز خوف خوانده اند.
گفتنى است كه نماز خوف ، مانند نماز مسافر ، چه به صورت فُرادا و چه به جماعت ، شكسته (قصر) است و در صورتى كه به جماعتْ خوانده شود ، بنا بر مشهور ، بدين گونه است كه : مجاهدان ، دو دسته مى شوند . دسته اوّل ، يك ركعت با امام مى خوانند و امام ، پس از اِتمام ركعت اوّل ، تأمّل مى كند تا مأمومان ، ركعت دوم را فُرادا بخوانند و خود را به سنگرها و نقاطى كه بايد بروند ، مى رسانند و آن گاه ، گروه دوم ، جاى آنها را مى گيرند و ركعت اوّل خود را با ركعت دوم امام ، به جا مى آورند.
نماز خوف ، به گونه هاى ديگرى نيز بيان شده و جزئيات بيشترى دارد كه در كتب تفسيرى و فقهى ، آمده است.

حسين عليه السلام ، سرش را بلند كرد و سپس فرمود : «از نماز ، ياد كردى . خداوند ، تو را از نمازگزارانِ ذكرگو قرار دهد! آرى . اكنون ، اوّلِ وقت آن است» .
سپس فرمود : «از آنان بخواهيد كه از ما دست بكِشند تا نماز بخوانيم» .
حُصَين بن تميم ، به ايشان گفت: آن [ نماز ] ، پذيرفته نمى شود !
حبيب بن مُظاهر به او گفت: پذيرفته نمى شود ؟! پنداشته اى كه نماز، از خاندان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قبول نمى شود و از تو ـ اى درازگوش ـ ، پذيرفته مى شود ؟! ...
ابو ثُمامه صاعدى ، يكى از پسرعموهايش را كه در لشكر دشمن بود ، كُشت . سپس ، نماز ظهر را خواندند. حسين عليه السلام با ايشان ، نماز خوف گزارد و آن گاه ، بعد از ظهر ، دوباره جنگيدند و جنگ ، بالا گرفت . ^۱

۴۴۸.الإرشاد:جنگ ، بالا گرفت و شديد شد و كشتگان و زخميان در ياران ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام ، فراوان شدند ، تا آن كه ظهر شد و حسين عليه السلام با يارانش، نماز خوف گزارد . ^۲