2 / 13

وداع

۴۵۰.المناقب ، ابن شهرآشوب :هر كدام از ياران كه مى خواست به ميدان برود ، با حسين عليه السلام خداحافظى مى كرد و مى گفت: سلام بر تو ، اى فرزند پيامبر خدا !
امام عليه السلام هم پاسخ مى داد : «و بر تو سلام ! و ما در پىِ تو هستيم» .
سپس ، قرائت مى كرد: « «و برخى از آنان ، پيمان خويش را به انجام رساندند [ و به شهادت رسيدند ] و برخى ، چشم به راه اند»^۱ » . ^۲

۴۵۱.البداية و النهايةـ به نقل از محمّد بن قيس ـ: ياران حسين عليه السلام ، دوتا دوتا و يكى يكى ، نزدش مى آمدند و پيشِ رويش مى جنگيدند و حسين عليه السلام هم برايشان ، دعا مى كرد و مى گفت : «خداوند ، بهترين جزاى پرهيزگاران را به شما بدهد!» .
آنان هم بر حسين عليه السلام ، سلام مى دادند و مى جنگيدند تا كشته شوند . ^۳

2 / 14

دعا و گريه برخى بزرگان كوفه براى امام عليه السلام

۴۵۲.تاريخ الطبرىـ به نقل از سعد بن عُبَيده ـ: برخى بزرگان كوفه ، بر تپّه اى ايستاده بودند و مى گريستند و مى گفتند: خدايا ! نصرتت را نازل كن .
گفتم: اى دشمنان خدا! چرا پايين نمى آييد و يارى اش نمى دهيد؟! ^۴

2 / 12

سخن امام عليه السلام با يارانش نگاهى به ميدان نبرد

۴۴۹.معانى الأخبارـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: چون كار [ نبرد ] بر حسين عليه السلام سخت شد ، همراهانش به او نگريستند و او حالى متفاوت داشت . همراهانش هر چه كار سخت تر مى شد ، رنگشان دگرگون مى شد و مضطرب مى شدند و دل هايشان به تپش مى افتاد ، اما امام و برخى ياران ويژه اش رنگشان ، گلگون مى شد و اندامشان آرامش مى يافت و جان هايشان ، قرار مى گرفت .
برخى به برخى ديگر گفتند : بنگريد كه او باكى از مرگ ندارد !
حسين عليه السلام به آنان فرمود : «اى بزرگ زادگان ! شكيبا باشيد . مرگ ، جز پلى نيست كه شما را از سختى و ناخوشى ، به سوى بهشتِ پُرگستره و نعمتِ جاويدان ، عبور مى دهد . كدامتان خوش ندارد كه از زندان به قصر منتقل شود؟! و آن براى دشمنانتان ، مانند انتقال از قصر به زندان و شكنجه شدن است .
پدرم از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم نقل كرد : دنيا ، زندانِ مؤمن و بوستانِ كافر است و مرگ ، پل مؤمنان به سوى بهشت هايشان و پل كافران به دوزخشان است . نه دروغ مى گويم و نه به من ، دروغ گفته شده است» . ^۱