۶۰۱.الأمالى ، صدوقـ به نقل از دربان عبيد اللّه بن زياد ـ: ابن زياد ، فرمان داد كه على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را در بند كنند و همراه زنان و اسيران به زندان ببرند . من با آنان بودم و از كوچه اى نگذشتيم ، مگر اين كه آن را پُر از مرد و زنى يافتيم كه بر صورت خود مى زدند و مى گريستند . آنان را در زندان افكندند و در را بر آنان بستند . ^۱

6 / 13

شهيد شدن دو نوجوان از خاندان پيامبر صلّي الله عليه و آله

۶۰۲.تاريخ الطبرىـ به نقل از سعد بن عبيده ـ: دو نوجوان از پسران عبد اللّه بن جعفر يا پسران پسر عبد اللّه بن جعفر رفتند و نزد مردى از قبيله طى آمدند و به او پناه بردند . او گردن آن دو را زد و سرهايشان را نزد ابن زياد آورد .
ابن زياد ، تصميم گرفت گردنش را بزند و فرمان داد تا خانه اش را ويران كنند . ^۲

نكته

بيشتر منابع تاريخى ، كودكان يادشده را فرزندان يا نوادگان عبد اللّه بن جعفر مى دانند و تنها در امالى صدوق ، با سندى ضعيف ، آنان به مسلم بن عقيل عليه السلام نسبت داده شده اند .
گفتنى است كه گزارش هاى صدوق و خوارزمى ، ^۳ علاوه بر ضعف سند ، به داستان سرايى شبيه ترند. بنا بر اين ، متن آنها نيز ضعيف ارزيابى مى گردد .

و پيروانش را كشت !
عبد اللّه بن عفيف اَزْدى ـ كه از پيروان امير مؤمنان عليه السلام بود ـ ، جلوى او برخاست و گفت : اى دشمن خدا ! دروغگو ، تو و پدرت هستيد و كسى كه به تو حكومت داد و نيز پدرش . اى پسر مرجانه ! فرزندان پيامبران را مى كشى و بر منبر ، در جايگاه صدّيقان مى ايستى؟!
ابن زياد گفت : او را برايم بياوريد .
پاسبانان ، او را گرفتند و او شعار قبيله اَزْد را سر داد و هفت صد تن از آنان ، گِرد آمدند و او را از دست پاسبانان در آوردند .
شب كه رسيد ، ابن زياد ، كسى را به سوى او فرستاد و او را از خانه اش بيرون كشيد و گردنش را زد و وى را در جاى انباشت خاكروبه ها به صليب كشيد . خدا او را رحمت كند ! ^۱

6 / 12

اهل بيت امام عليه السلام در زندان ابن زياد

۶۰۰.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) :عبيد اللّه بن زياد ، فرمان داد تا باقى ماندگان خاندان حسين عليه السلام كه بر او وارد شده اند ، همراه او در كاخ ، حبس شوند . ^۲