توضيحى در باره «أنا قتيلُ العبرة»

اضافه شدن «قتيل (كُشته)» به «العَبرة (اشك)» ، اضافه سبب به مسبَّب است . بنا بر اين ، جمله «من ، كشته اشكم» ، بدين معناست كه كشته شدن من ، سبب جارى شدن اشك است . اين جمله در احاديث نيز چنين تفسير شده است:
أنَا قَتيلُ العَبرَةِ ، لا يَذكُرُنى مُؤمِنٌ إلَا استَعبَرَ .^۱من كشته اشكم . مؤمنى از من ياد نمى كند ، جز اين كه مى گريد .لا يَذكُرُهُ مُؤمِنٌ إلّا بَكى .^۲مؤمنى از او ياد نكرد ، جز اين كه گريست .
علّامه مجلسى در تبيين اين جمله مى گويد :
عبارت «من كشته اشكم» ، يعنى : كشته اى كه به اشك و گريه نسبت داده مى شود و سبب جارى شدن اشك است ، يا با اشك و آه و ناله كشته مى شود،
كه معناى اوّل ، اظهر است . ^۳
البتّه به نظر مى رسد كه وجه نخست ، به دليل انطباق با احاديثى كه به آنها اشاره شد و همسويى با جايگاه امامت و عظمت روحىِ امام حسين عليه السلام ، مُتَعيَّن (قطعى) است و نه اظهر (نزديك تر به واقع) .
در واقع ، جمله «أنا قتيل العبرة» ، به يك پديده مهم و تنبّه آفرين اجتماعى و

۶۸۵.ثواب الأعمالـ به نقل از هارون بن خارجه، از امام صادق عليه السلام ، از امام حسين عليه السلام ـ: من ، كشته اشكم . من ، اندوهناك كشته شدم و بر خداست كه هيچ غم زده اى نزد من نيايد، مگر اين كه او را شادمان به خانواده اش برگرداند. ^۱