فصل دوم : شفاخواهى با تربت مزار امام حسين عليه السلام

2 / 1

بزرگ ترين دارو

۸۰۴.المناقب ، ابن شهرآشوبـ از پيامبر صلى الله عليه و آله ، خطاب به حسين عليه السلام ـ: شفاى امّت من ، در تربت [ مزار ] توست و امامان عليهم السلام، از نسل تو هستند . ^۱

۸۰۵.تهذيب الأحكامـ به نقل از سليمان بصرى ، از امام صادق عليه السلام ـ: در گلِ مزار حسين عليه السلام ، شفاى هر دردى است و آن ، بزرگ ترين داروست . ^۲

2 / 2

شرط شفا يافتن با تربت امام عليه السلام

۸۰۶.الكافىـ به نقل از ابن ابى يَعفور ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : فردى ، از تربت قبر حسين عليه السلام بر مى گيرد و از آن ، بهره مند مى شود و كس ديگرى از آن ، بر مى گيرد و بهره اى نمى برَد .
امام عليه السلام فرمود : «نه ! به خدايى كه جز او خدايى نيست ، سوگند ، كسى كه باور دارد كه خدا با آن بهره مندش مى سازد، آن را بر نمى گيرد، جز آن كه خداوند، بهره مندش مى سازد». ^۳

چنين آمده است كه : مسافر مى تواند نزد «قبر امام حسين عليه السلام » ، ^۱ نمازهاى شكسته را تمام بخواند .
نكته قابل توجّه ، اين است كه احاديثى كه آن محدوده را با تعبير «حائر» يا «نزد قبر حسين عليه السلام » ياد كرده اند ، از نظر سند ، معتبر نيستند ؛ امّا سند دو مورد از احاديثى كه در آنها تعبير «حرم» آمده ، صحيح و معتبر است . بنا بر اين ، براى تعيين محدوده تخيير ، بايد محدوده حرم سيّد الشهدا عليه السلام را به دست آورد .
در برخى از احاديث ، حريم قبر امام حسين عليه السلام ، يك فرسنگ در يك فرسنگ ، و در برخى از احاديث ، پنج فرسنگ در چهار فرسنگ ، ذكر شده است ؛ ولى اين احاديث از نظر سند ، معتبر نيستند .
در روايت صحيح حسين بن ثُوَير از امام صادق عليه السلام ، ^۲ فاصله ميان شطّ فرات و مزار امام حسين عليه السلام ، «حرم خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله » ناميده شده است .
به هر حال ، گويا روايت معتبرى در دست نيست كه محدوده حرم امام عليه السلام را به روشنى مشخّص كند . بنا بر اين ، مى توان گفت كه تعيين محدوده آن ، به عرفْ واگذار شده و همان طور كه بسيارى از فقها گفته اند ، قدر مُتيقَّن براى محدوده جواز قصر و اتمام نماز ، داخل بودن در حرم فعلىِ آن امام است . البته اگر محدوده حرم ، توسعه داده شود ، ظاهرا تا هر جا كه حرم ناميده شود ، مشمول احاديثِ تخيير خواهد بود .