آیة الانذار و حدیث الدار

حدیث دار از احادیث متواتر است که به ولایت امیرالمؤمنین(ع) تصریح دارد. نویسنده به تفصیل به بررسی آن پرداخته است.

سه آیه از قرآن «انذار» نام دارد:

ـ وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (توبه، آیه ۱۲۲ )

ـ قُمْ فَأَنْذِرْ (مدثر، آیه ۲ )

ـ وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (شعراء، آیه ۲۱۴ )

منظور از «آیه انذار» در این کتاب، آیه ی آخر است. و نیز مراد از حدیث دار، حدیث مربوط به آیه ی آخر است. هنگامی که آیه ی انذار نازل شد، رسول خدا(ص) بنی عبدالمطلب را گرد آورد و به آنان فرمود:

«اى بنى عبد المطّلب! به خدا سوگند، هيچ جوانى را در عرب نمى‏شناسم كه براى قومش چيزى بهتر از آنچه من براى شما آورده‏ام، آورده باشد. من خير دنيا و آخرت را براى شما آورده‏ام و خداى متعال به من فرمان داده كه شما را به آن فرا بخوانم. پس كدامتان مرا بر اين امر، يارى مى‏دهد تا برادر و وصى و جانشين من در ميان شما باشد؟».

همه خاموش ماندند و من گفتم:... من اى پيامبر خدا وزير تو مى‏شوم!

پس دست بر گردنم نهاد و فرمود: «اين، برادر و وصى و جانشينم در ميان شماست. پس گوش به فرمان و مطيعش باشيد».

آن جمع برخاستند، در حالى كه مى‏خنديدند و به ابو طالب مى‏گفتند: به تو فرمان داد كه گوش به فرمان و فرمانبردار پسرت باشى! (تاريخ الطبري: ج ۲ ص ۳۲۱۳۱۹)

حدیث دار از احادیث متواتر است که پیامبر اکرم(ص) در آن به سه امر مهم تصریح کرده است: توحید، رسالت خویش، تعیین جانشین برای خود.

نظر به اهمیت این حدیث، نویسنده با تمسک به منابع شیعه و اهل سنت، به بررسی این حدیث پرداخته است.

در خور ذکر است که نویسنده با نگاه اهل سنت به این حدیث نگریسته است.