امام علی علیه السلام

ـ حَولَ الأَرضِ وتَأهيلِها لِلمَعيشَةِ ـ : ...فَـلَمّا ألقَتِ السَّحـابُ بَركَ بَوانيها، وبَـعاعَ مَا اسـتَقَلَّت بِهِ مِـنَ العِب ءِ المَحمولِ عَلَيها، أخرَجَ بِهِ مِن هَوامدِ الأَرضِ النَّباتَ، ومِن زُعرِ الجِبالِ الأَعشابَ، فَهِيَ تَبهَجُ بِزينَةِ رِياضِها، وتَزدَهي بِما اُلبِسَتهُ مِن رَيطِ أزاهيرِها، وحِليَةِ ما سُمِطَت بِهِ مِن ناضِرِ أنوارِها،...

ـ در باره زمين و مناسب سازى آن براى زندگى ـ : ...پس چون ابر، باران خود را فرو ريخت و بار گرانى را كه بر خود داشت، به زمين نهاد، به سبب آن، در زمين خشك، گياه بر آمد و در جاى جاى كوه‌ها رستنى‌ها روييدند، و زمين به زيور مَرغزارهايش خرّم گشت، و بر جامه‌هاى نازك گُل‌هايش كه بر تن پوشيده بود و زيور شكوفه‌هاى خرّمى كه بدان آراسته شده بود، نازيد...