پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
اللَّهُمَّ وَالِ مَن والى خُلَفائي وأَئِمَّةَ اُمَّتي بَعدي، وعادِ مَن عاداهُم، وَانصُر مَن نَصَرَهُم وَاخذُل مَن خَذَلَهُم ولا تُخلِ الأَرضَ مِن قائِمٍ مِنهُم بِحُجَّتِكَ، ظاهِرا أو خافِيا مَغمورا، لِئَلاّ يَبطُلَ دينُكَ وحُجَّتُكَ وبُرهانُكَ وبَيِّناتُكَ.
«بار خدايا! دوست بدار هر كس كه جانشينان من و امامان امّتم را پس از من دوست مىدارد، و دشمن باش با هر كسى كه با آنان دشمنى مىكند، و يارى كن هر كسى را كه يارىشان مىكند، و فرو گذار هر كسى را كه آنان را فرو مىگذارد، و زمين را از وجود شخصى از آنان كه حجّت تو را بر پاى دارد ـ خواه آشكار باشد وخواه پنهان و گمنام ـ تُهى مدار تا دين تو و حجّت و برهان و نشانههايت، از ميان نروند».
كمال الدين: ص 262 ح 8
امام علی علیه السلام می فرماید:
كَفاكَ مِنْ عَقْلِكَ ما اَوْضَحَ لَكَ سُبُلَ غَيِّكَ مِنْ رُشْدِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود:از عقلت آن اندازه تو را بس كه راه‌های گمراهيت را از رستگاريت بر تو ظاهر كند.
نهج البلاغه، حکمت ۴۲۱
