شرح حکمت‌های نهج البلاغه 419 - فرزند آدم

^{امام علی علیه السلام می فرماید}

مِسْكينٌ ابْنُ آدَمَ، مَكْتُومُ الاَْجَلِ، مَكْنُونُ الْعِلَلِ، مَحْفُوظُ الْعَمَلِ، تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ، وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ، وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ.

بيچاره فرزند آدم! مرگش پنهان، بيماري‌هايش پوشيده، و كردارش نزد خدا محفوظ است. پشه‌ای او را می‌آزارد، جرعه‌ای گلوگير او را از پا می‌اندازد، و عرق او را بدبو می‌سازد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۱۹}