جایگاه اهلالبیت (ع) در میان امت اسلامی از دیدگاه امام علی (ع)
سال
دوم / شماره پیاپی
3 /
صفحه
91-108
چکیده :
در قرآن و سنت جایگاه ویژه و منحصربهفردی به اهلبیت (ع) داده شده است. توجه به این جایگاه اقتضا میکرد که این خاندان پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) سکاندار دستگاه حکومتی مسلمانان شوند و در عرصههای گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و فرهنگی جامعه اسلامی رهبری بلامنازع را برعهده گیرند. پس از گذشت نیم قرن از واقعه سقیفه بنیساعده، ماجرای خونین کربلا به وقوع پیوست و بر عترت پیامبر آن رفت که رفت و حتی طرح فضائل آنان ممنوع و خطرآفرین شد.
امیرالمؤمنین علی (ع) با شناخت عمیق از مقوله چگونگی گفتمان با اهلبیت(ع) در عصر خود و آینده به طرح مبانی نظری مربوط به عترت پیامبر(ص) و آثار گسترده آنان در حیات بشری و بهخصوص جامعه اسلامی پرداخت. در این مقاله با رویکردی تاریخی ـ تحلیلی شیوه پرداختن امام به این مسئله مورد بررسی قرار میگیرد و تلاش آن حضرت برای بیدارکردن وجدانهای خفته در قبال وظیفهای که در برابر این هدایتگران الهی داشت، بررسی میشود و سرانجام، اثرگذاری ارشادات امام در بخشی از جامعه با وجود موانع بسیار، و صفات محبان اهلبیت(ع) در کنار صفات مخالفان آنان طرح میگردد.
کلیدواژههای مقاله :امام علی (ع)؛ اهل البیت (ع)؛ پیامبر اکرم (ص)؛ قرآن؛ سنت؛ مسلمانان
