از آسمان تا به زمين است، و ديگرى اهل بيت و عترت من. خداى را درباره اهل بيتم بر شما شاهد مى گيرم ]كه من تبليغ حكم كردم [و حضرت، اين جمله را سه بار تكرار فرمود: «أذكركم اللّه فى أهل بيتى» و اين دو از هم جداشدنى نيستند تا نزد حوض كوثر، بر من وارد شوند. پس بنگريد و در آن دو، مخالفتِ دستور من مكنيد.
سخن سنج دانشمند، ابن اثير، در كتاب النهايه، موافق نظر شارح صحيح مسلم، يعنى ابو عبداللّه مازرى گويد: آن دو را ثقلين نامند، چون گرفتنِ فرامين از آن دو و عمل به هر دو، ثقيل است و به هر چيز نفيسى «ثقيل» گويند. پيامبر صلى الله عليه و آله براى بزرگداشت قدر و گراميداشت شأن آنها، آن دو را ثقلين ناميد. ^۱
همچنين در شرح حديث هشتم از «كتاب فضل العلم» مى نويسد:
انسان از آن رو كه جوهر عاقل است، خوراك و غذاى او جز علم و معرفت نيست، و چون اين گونه است، به جاست كه معناى آيه «بايد انسان به خوراك خويش بنگرد» ^۲ اين باشد كه بايد بنگرد علم خويش را از كه فرا مى گيرد؛ يعنى شايسته است كه علمش را از پيغمبر صلى الله عليه و آله و امام عليه السلام فراگيرد؛ چون او در آغاز فراگيرى علمى كه غذاى روح اوست، همانند كودك است، و آن دو (پيامبر و امام) به منزله پدر و مادرند. پس همان گونه كه فرزند را نسزد كه خوراك خويش را از غير پدر و مادر، به اسباب مختلف، چون دريوزگى و همانند آن كسب كند، همچنين مسلمان شيعه را نسزد كه علم خويش را از غير كتاب الهى و عترت، فرا گيرد. چنان كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: من براى شما دو چيز گران بها را پس از خود گذارم: كتاب الهى و عترتم. ^۳

ج . نقل به معنا در حديث

يكى از موضوعات مهم ديگرى كه در شرح اُصول الكافى ملّاصدرا به چشم