عنصر محبت در فرهنگ رضوی
سال
دوم / شماره پیاپی
5 /
صفحه
66-86
چکیده :
عنصر محبت در دنیای امروز یکی از گمشدههای بشر و نواقص جوامع بشری است. با توسعه زندگی صنعتی و اشتغالهای روزافزون مادی انسان، جنبههای معنوی و فطری به فراموشی سپرده شده است. فرهنگ حیاتبخش رضوی که همان فرهنگ قرآن و عترت بوده، بهدلیل فرابشری بودن و اتصال به وحی، هماهنگ با فطرت آدمیان نیز است. متفکران اسلامی در کتابهای اخلاقی و آموزههای رضوی به بحثهای کلی و تا حدی دستهبندی موضوعها پرداختهاند؛ اما تمرکز این مقاله بر تحلیل ابعاد یک موضوع خاص و ضروری بشر معاصر یعنی «محبت» استوار است. لذا به این پرسش اصلی پرداخته میشود که «ابعاد محبت در فرهنگ رضوی چیست؟» بدیهی است تأکید اصلی در این مقاله بر حکمت نظری و عملی مستفاد از آموزههای رضوی است تا رابطه توحیدی و محبانه انسان با پروردگار و در راستای آن با سایر مخلوقات ترسیم شود. لذا با مراجعه مسئلهمحورانه به منابع دینی (قرآن و روایتهای معتبر) در پی کشف و تحلیل ابعاد مسئله بوده، برای نیل به این هدف، دادههای لازم از منابع کتابخانهای گردآوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش، تحلیلی ـ توصیفی و شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانهای اسنادی است
کلیدواژههای مقاله :محبت؛ قرآن؛ عترت؛ فرهنگ؛ امام رضا(ع)