ساز و کارهای حمایتی از تربیت کودک در آموزه‌های دینی با تأکید بر سیره رضوی
سال
دوم / شماره پیاپی
5 /
صفحه
142-168
چکیده :
کودکان سرمایه های انسانی هر جامعه هستند که تربیت و حمایت از آنان ضرورت دارد. از‌این‌رو شارع و به تبع آن قانون‌گذار ایران سازوکارهای حمایتی ویژهای به‌منظور حمایت از حیات، حقوق اساسی و نحوه تربیت آنان در قالب ولایتقهری، حضانت و قیمومت پیش بینی کرده است. در این مقاله پرسش اصلی این است که تربیت را بر چه اساسی باید تبیین کرد و چه ابعادی را دربر می گیرد؟ در سازوکارهای شرعی و قانونی برای حمایت از تربیت مورد نظر چه تدابیری اندیشیده شده است؟ و در آموزه های دینی به‌ویژه سیره امام رضا(ع) چه شاخصی برای تبیین مفهوم تربیت در جامعه ارائه می‌شود؟ در این مقاله که به روش توصیفی ـ تحلیلی تهیه شده در تمام سازوکارهای حمایتی از کودک، کفر و فسق متقاضی سرپرستی کودک، مانع از برخورداری از سرپرستی می شود زیرا دین و اخلاق کودک در معرض خطر قرار می گیرد. همچنین توصیه های متعددی در آموزه های دینی و به‌طور خاص سیره رضوی در رابطه با عوامل مؤثّر بر تربیت کودک ارائه شده و بیانگر این است که شارع مقدس به تأثیر این عوامل از جمله وراثت، رضاع و تغذیه، سنن ولادت و... نه‌تنها بر جسم کودک بلکه بر فطرت و اخلاق او اهتمام داشته است. روش های نیز در سیره معصومین به‌ویژه امام رضا(ع) برای تربیت دینی کودک و نهادینه کردن ارزش های اسلامی در روح و جان کودک ارائه شده است که عبارت‌اند از: محبت مداری و تکریم، ارائه الگو و تربیت عملی، تشویق و موعظه کردن.
کلیدواژه‌های مقاله :کودک؛ ساز و کارهای حمایتی؛ تربیت؛ آموزه‌های دینی؛ سیره رضوی
