1.منتقى الجمان، ج ۱، ص ۴۳ الى ص ۴۵، ناگفته نماند كه در قسمت مشايخ كلينى از شخصى به نام محمّد بن اسماعيل نيشابورى ملقب به بندفر ياد نموديم. اين شخص چنان كه گذشت به عقيده صاحب منتقى الجمان مجهول الحال است. چرا كه قراينى كه از اين شخص در رجال كشى و فهرست طوسى موجود است معرف دقيق نسبت به شخصيت او نيست از اين رو حسن بن زين الدين به صرف كثرت روايت كلينى از وى، حديث وى را در رديف حديث حسن برآورد كرده است. ميرداماد در كتاب الرواشح السماويه ص ۷۰ الى ۷۴ ضمن بحث مفصل درباره اين شخص او را توثيق كرده است. و آيت اللّه خويى نيز در ترجمه محمّد بن اسماعيل مكنى به ابو الحسن، ضمن رد احتمالات گوناگون ثابت مى كند كه «محمّد بن اسماعيل» به عنوان راوى آثار فضل بن شاذان و يكى از مشايخ كلينى، كسى جز محمّد بن اسماعيل نيشابورى مشهور به بندفر نمى باشد و وى نيز از موثقان است، اما نه به اين دليل كه كلينى از او روايات فراوانى نقل كرده، بلكه به اين خاطر كه وى در اسناد روايات كامل الزيارات قرار گرفته و ابن قولويه نيز در يك توثيق عمومى مشايخ روايات اين كتاب را توثيق كرده است. ضمنا آيت اللّه خويى اين توثيق عمومى را از ابن قولويه پذيرفته است در اين مورد بنگريد به معجم رجال الحديث، مجلدات ۱، ص ۵۰ و ۱۵، ص ۹۰.