136 . شرح حديثى از نوادر الكافى

شرح حديث است از امام رضا عليه السلام كه در مطلع آن آمده است: «عن الرضا عليه السلام فى رجل يتزوج متعة و...». ^۱
نسخه هاى خطى: ملك، شماره 1606، 1247ق.

خوانسارى، رضى الدين بن حسين (م 1113ق)

137 . شرح حديث البيضة ^۲

قم: كنگره آقا حسين خوانسارى، ضمن كتاب مائده سماويه، ص 374 ـ 378.
شرح حديث معروف البيضه است كه هشام بن حكم از امام صادق عليه السلام نقل نموده است. اين شرح را خوانسارى به نام شاه سلطان حسين صفوى تأليف نموده است.
نويسنده در ابتداى كتاب به شرح حال كلينى پرداخته و احوال سفراى معاصر با وى را شرح داده است. آقا بزرگ تهرانى، آن را در ضمن مجموعه اى در كتابخانه سيد حسن صدر در كاظمين ديده است.
آغاز: جامع سعادت جاودانى حمد و ثناى قادر توانايى است كه... .
نسخه هاى خطى: آستان قدس (اهدايى رهبرى)، شماره 560، 1109ق.

[الذريعة، ج 13، ص 193؛ فهرستگان، ج 4، ص 243]

ذهبى شيرازى، محمد هاشم بن محمد اسماعيل (م 1199ق)

138 . شرح حديث «خلق اللّه الأشياء بالمشية والمشية بنفسها» ^۳

شرح منظوم و مختصرى است بر حديثى كه بدين عبارت از امام صادق عليه السلام روايت شده است: «خلق اللّه المشية بنفسها ثم خلق الاشياء بالمشية».
نسخه هاى خطى: ملك، شماره 5690، 3 برگ.

شرح حديث پنجم از كتاب توحيد، باب حدوث العالم است .

[الذريعة ، ج 6 ، ص 248؛ الكلينى والكافى، ص 447]

خاتون آبادى، اسماعيل بن محمد باقر (م 1116ق)

132 . شرح حديث فرجة ^۱

شرح مناظره زنديق با امام صادق عليه السلام معروف به حديث فرجه است. شارح نخست اين حديث را شرح كرده و درباره تفسير صحيح واژه زنديق و درباره هشام بن حكم تحقيق كرده است.
نسخه هاى خطى: مجلس، شماره 3453.

[فهرستگان، ج 4، ص 317]

خواجويى اصفهانى، اسماعيل بن محمد حسين (م 1173ق)

133 . بيان حديث «ان النظر إلى الكعبة عبادة» ^۲

اين حديث، در الكافى نقل شده و تمام آن چنين است: «عن أبى عبداللّه عليه السلام : النظر الى الكعبة عبادة و النظر الى الوالدين عبادة والنظر الى الامام عبادة».
نسخه هاى خطى: دانشگاه تهران، شماره 6475 ، 10 برگ.

[فهرستگان، ج 2، ص 464]

134 . شرح حديث داود بن رزين من الكافى فى العلل والأمراض

اين شرح، در ضمن مجموعه رسائل خواجويى، گردآورى شده است.
نسخه هاى خطى: ملك، شماره 1606، 1247ق.

[فهرستگان، ج 4، ص 178]

135 . شرح حديث «ملعون ملعون من كمه أعمى ملعون ملعون من عبد الدينار» ^۳

اين رساله، در مجموعه شرح الاحاديث خواجويى آمده است.
نسخه هاى خطى: آستان قدس، شماره 2041؛ ادبيات مشهد، شماره 338.

[فهرستگان، ج 4، ص 178]