3. نيّت و اعتبار قول و فعل

اگر عبادت براى خداوند يا غير او باشد، حكم آن معلوم است؛ ولى اگر خداوند و غير او را لحاظ كند، عبادت او با استناد به آيات و احاديث، چند وجه دارد: 1. صحيح است؛ 2. باطل است؛ 3. قائل به تفصيل شويم كه اگر عبد، قصد ذاتى داشته، عبادتْ صحيح است و ضميمه قصد تبعى است ؛ امّا اگر عكس اين مورد يا حالت تساوى بود، عبادتْ باطل مى شود، هر چند در هر سه وجه، احتياط لازم است. وى درباره اصطلاحات فقهى و توضيح آنان (همچو ابن سبيل، اصالت احتياط، ارتداد و...) بحث كرده است. وى، گاهى آراى فقهى را بيان مى كند و نكات ديگرى را در ذيل اين اقوال و مطالبْ يادآورى مى كند. بنا بر اين، در شرح ملّا صالح مازندرانى، از انواع علوم استفاده شده و نشان مى دهد كه شارح، احاطه كامل به علوم و فنون عصر خود داشته است.