دسته دیگری از راویان به مباحث فقهی اقبال نشان دادهاند و یا صاحب اصول و مصنفاتی در این حوزه بودهاند. خِلاس بن عمرو هَجَری بصری را ابن ماکولا با عبارت «کان فقیهاً من اصحاب علی بن ابی طالب» یاد کرده است.۱ یا شیخ مفید ابوالصباح کنانی و عبد الله بن ابی یعفور را در شمار فقهای اصحاب نام برده است.۲
بررسی این گرایشها میرساند که فقه، راویان فقهی و تألیف اصولی در موضوعات مربوط به احکام رده اول، نشان از توجه و اهمیت در میان روات عبد القیسی دارد. بعد از آن، کلام و موضوعات اعتقادی و روایات مذهبی توجه این محدثان را به خود جلب کرده است و سپس حوزه مناقب و نقل فضایل ائمه علیهم السلام قرار دارد. برخی از راویان بحرینی هم، به تبع جایگاه قبیله خود _ که معروف به شعر و بلاغت بودهاند _ به تألیف در حوزه خطب و اشعار مبادرت کردهاند. گزارش این مطلب در نمودار زیر آمده است.
نمودار (2) گونه‌شناسی روایات
1.. اکمال الکمال، ج۱، ص۹۹؛ الانساب, ج۲، ص۲۸۵.
2.. جوابات اهل الموصل، ص۲۵.
