با تشكیل دولت صفویه و رسمی شدن مذهب تشیع و به دنبال آن، درخواست از علمای شیعه جهت نشر معارف شیعه، و از همه مهم‌تر تغییر نگرش نسبت به حدیث و رشد اخباری‌گری، بستر مناسبی در سده‌های دهم تا دوازدهم، به ویژه یازدهم جهت فعالیت‌های متن‌پژوهانه شكل گرفت. بیشترین فعّالیت‌های متن‌پژوهانه شیعه در این زمان صورت پذیرفته است. بیش از هشتاد درصد شروح کتب اربعه از جهت کمی و کیفی در این زمان نگاشته شد. الکافی بیشتر از کتب دیگر مورد توجه قرار گرفته و این امر متأثر از تفکر اخباری و کمی هم نقد بر عقل‌گرایان است. ده درصد از کتاب‌ها به زبان فارسی است. بیشتر آثار توسط اخباریان نگاشته شده است.