نام و نسب مؤلف كتاب
مؤلف در اثناى كتاب ، خود را «على بن الحسين بن باقى» معرفى مى كند . نام كامل وى «السيد على بن الحسين بن حسان بن باقى القرشى» است ؛ چنان كه علامه مجلسى ۱ و صاحب رياض ۲ و صاحب روضات ۳ و محدث قمى ۴ بر آن اتفاق نظر دارند .
اقوال علما درباره مؤلف
اولين كسى كه درباره سيد بن باقى اظهار نظر كرده است ، ابراهيم بن على كفعمى است ؛ صاحب أعيان الشيعة مى گويد كه كفعمى در حاشيه البلد الأمين از ابن باقى به «السيد الجليل» ياد مى كند . ۵ همچنين علامه مجلسى در بحارالأنوار درباره جلالت و منزلت سيد بن باقى مى نويسد : و السيد بن باقي في نهاية الفضل و الكمال . ۶
همين عبارت كوتاه مجلسى درباره سيد ، پس از وى در كتب ديگر منعكس گرديد و بر آن چيزى افزوده نشد . مولا محمدرضا تبريزى در مقدمه كتاب الشفا في اخبار آل المصطفى مى نويسد : «السيد علي بن الحسين بن الباقي في نهاية الفضل و الكمال» . ۷
صاحب رياض همين تعبير را از استادش مجلسى دوم نقل مى نمايد ۸ ؛ صاحب روضات نيز اين عبارت را از علامه مجلسى نقل مى كند و علاوه بر آن ، سيد را بدين عبارت مى ستايد :
السيد الفاضل المحدث الجليل علي بن الحسين بن حسان بن باقي القرشى... كان من أعاظم علماء الشيعة الإمامية في وقته. ۹
محدث قمى در آثار خود ، سيد را چنين مى ستايد :
سيد عالم زاهد عابد فقيه صالح صاحب كتاب اختيار المصباح». ۱۰
1.بحارالأنوار ، ج ۱ ، ص ۲۰.
2.رياض العلماء ، ج ۳ ، ص ۴۱۹.
3.أعيان الشيعة ، ج ۸ ، ص ۱۹۱.
4.سفينة البحار ، ج ۴ ، ص ۳۳ ؛ الفوائد الرضوية ، ج ۲ ، ص ۷۵۰.
5.أعيان الشيعة ، ج ۸ ، ص ۱۹۱.
6.بحارالأنوار ، ج ۱ ، ص ۳۸.
7.ميراث حديث شيعه ، دفتر ۱۲ ، ص ۵۶۴.
8.رياض العلماء ، ج ۳ ، ص ۴۱۹.
9.روضات الجنات ، ج ۴ ، ص ۳۳۹.
10.سفينة البحار ، ج ۴ ، ص ۳۳۰ ؛ الفوائد الرضوية ، ج ۱ ، ص ۴۶۳ ؛ هدية الأحباب ، ص ۱۸۴.
