می‌رسد.^۱ حال با فرض این که مادر شهیدان، یعنی امّ البنین زنده باشد و برادران شهید، زن و فرزند هم نداشته باشند، همه ارث به مادرش حضرت ام البنین می‌رسد و هیچ چیزی به برادرزاده شهیدان، یعنی عبیدالله فرزند حضرت عباس علیه السلام نمی‌رسد.^۲ پس هر دو فرض محال است.

ثالثاً. ابونصر بخاری در كتاب سرّ السلسله العلویه در نقلی شبیه به نقل ابوالفرج آورده است:

۰.روز عاشورا امام حسین علیه السلام نخست برادران حضرت عباس علیه السلام، جعفر و عثمان و عبدالله را به میدان فرستاد كه تمام آنها به شهادت رسیدند و حضرت عباس صاحب ارث آنها شد و از او نیز پسرش عبیدالله ‌بن‌ عباس ارث برد.^۳

از نقل ابونصر بخاری با كمال وثوق و اطمینان می‏توان استفاده كرد كه كه ام البنین پیش از جریان كربلا فوت كرده بود؛ زیرا چنان که گفته شد، اگر ام البنین در كربلا زنده می‏بود، میراث برادران عباس، به مادرشان می‏رسید، نه به برادرشان حضرت عباس و پس از او فرزندش عبیدالله و برگرداندن تركه _ که از سوی محمد حنفیه به عبیدالله انجام شد _ درست مطابق با فقه اسلام و شریعت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم است؛ زیرا حضرت عباس علیه السلام برادر اصلی برادران خود بود و محمد حنفیه «برادر ابی» آنها محسوب می‏شد و هر گاه «برادر ابوینی و ابی» اجتماع كنند، «ابوینی» مقدم و «ابی» محروم خواهد بود؛ ولی عمر اطرف این مسئله را نفهمیده بود با این كه فرزند علی علیه السلام باب مدینه علم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود، و باید به امام معصوم زمان خود، حضرت سجاد علیه السلام مراجعه كند و حكم خدا را دریابد و خود را به هلاكت نیاندازد.

اگر اصل منازعه درست باشد، احتمالاً این نسبت صحیح باشد؛ زیرا در كتاب عمدة الطالب نوشته است:

۰.عمر اطرف با جامه‏های زرد رنگی كه پوشیده بود، در اجتماع مردم حاضر نشد و گفت: من بسیار با احتیاط عمر كردم و در خانه نشستم و كشته نشدم.^۴