بسم الله الرّحمن الرّحيم
بعد الحمد والصلاة ، معروض مى دارد : داعى برادران دينى ابن على اصغر محمّد المدعو بمهدي القزويني ـ غفر اللّه له ولوالديه بالنبي وثقليه صلوات اللّه عليهما وعليه ـ كه بعد از آن كه به توفيق حق تعالى تشرف به شرف زيارت مشهد مقدس حضرت امام رضا ـ عليه وعلى آبائه وأبنائه تحية والثناء ـ در ماه رجب المرجب ميسّر گرديد بعضى از اخوان صفا و خلّان وفا مذكور ساخت كه چون زيارت جامعه مخصوصه به اين ماه با اين كه كلمات مشكله دارد ، در هر يك از مشاهد ملائكْ موارد ائمه معصومين ـ صلى اللّه عليهم أجمعين ـ خوانده مى شود و شك نيست در اين كه اگر معانى مبانى ادعيه و زيارات ، مفهوم قارى باشد ، به مقام ادب انسب و به اجابت اقرب مى نمايد . لهذا بايد شرحى مبسوط بدان نوشت و مرموزات آن را به عبارتى عيان در آن سرشت كه كافه زوّارِ اخلاصْ شعار از آن بهره يابند و بدان وسيله اين كمينه را در امكنه و ازمنه متبركه به دعاى خير رهين منّت فرمايند . بنابراين قلم اخلاصْ قرين ، با قلّت استطاعت ، اطاعت اين فرمان را لازم شمرد و طريق توضيح آن را حسبما تيسَّر شمرد و اين رساله را رجبيّه ناميد و مرتَّب بر «مقدمه» و دو «مقصد» گردانيد ، و التوكّل في الكلّ على هادي السبيل .
در سند اين زيارت نامه والد ماجد فقير قدس سره در كتاب سفينة النجاة ^۱ از مصباح الزائر ابن طاووس نقل نموده و بعض فضلا گفته كه شيخ طوسى در مصباح المتهجد نقل فرموده از ابو القاسم حسين بن روح رحمه الله كه يكى از سفراى حضرت صاحب الامر عليه السلام است ^۲ و